33 Conflicten

Beide mannen, zowel Bell als Brownberger waren toegewijd aan de uitbreiding van de adventboodschap en dit was het ook wat hen samenbond, want het was verder voor een ieder openbaar dat deze twee mannen zeer verschillende opvattingen hadden over de methode van onderwijs die gevolgd moest worden. Bell drong aan op eenvoud van onderricht, op aanpassing van de leergang aan de noden en behoeften van de gemeente, op een letterkundige ontwikkeling hoofdzakelijk gebaseerd op de Bijbel en niet op ongelovige en heidense schrijvers, ook drong hij er op aan de nadruk te leggen op de moedertaal meer dan op de dode talen, op praktische ontwikkeling in verband met de academische opleiding en op een nauwe gemeenschap en omgang van leraren en studenten die de atmosfeer van het huisgezin zou benaderen alle onderwerpen naar voren gebracht en benadrukt in de getuigenissen van de Geest der Profetie.

Brownsberger stond niet afwijzend tegenover al deze ideeën, maar op sommige punten was zijn mening onwrikbaar. De klassieke schrijvers als toonaangevend voor een grondige opleiding stonden bij hem in hoog aanzien. De ideale schoolopleiding was in zijn oog de opleiding die gevonden werd op de staatsscholen en universiteiten. Dat de Geest der Profetie een andere weg aanwees ontging hem grotendeels, evenals vele van de leiders der gemeente. Gezien deze tegenstellingen moet het als een wonder worden beschouwd dat de school zes jaar lang leefde en groeide onder de leiding van Sidney Brownsberger.
Eén jaar bedroeg het aantal ingeschrevenen zelfs zeshonderd. Er waren echter geen speciale woon en slaapgebouwen voor de studenten en dus werd iedere vrije kamer in Battle Creek verhuurd of ter beschikking gesteld voor de studenten. Er vormden zich verenigingen onder hen naar het voorbeeld van de clubs en verenigingen aan wereldse scholen en universiteiten en ook hierdoor werd de sfeer van de school nadelig beïnvloed. Een reactie kon haast niet uitblijven. En inderdaad liet zich geleidelijk een andere invloed gelden. Er ontstond een groep van mannen die aandrongen op een verandering in het onderwijs in overeenstemming met de raadgevingen van de Geest der Profetie. De meest vooraanstaande en actieve persoon in deze groep was de nog vrij jonge arts J.H. Kellogg. Hij had een medische universitaire opleiding genoten op aanraden en gedeeltelijk opkosten van James White.

Na de beëindiging van zijn studie was hij verkozen als hoofd van het sanatorium en als zodanig gaf hij de stoot tot verdere ontplooiing van dit instituut, maar ook liet zijn invloed zich voelen in andere takken van het werk, zoals de sabbatsschool, zendingsactiviteiten en het onderwijsprogramma. Toendertijd was er niemand die de raadgevingen van zuster white zo toegewijd navolgde en ondersteunde als Dr. Kellogg, het zij het nu het medisch werk of enige andere tak van het werk der gemeente betrof.
Bijgevolg werd zijn loopbaan gekenmerkt door wijsheid en succes. Als lid van de raad van curatoren, die verantwoordelijk was voor de algemene gang van zaken op de school, ondersteunde Kellogg de raadgevingen en pogingen van broeder Bell om tot een hervorming te komen. Hoofdzakelijk door de invloed van Kellogg werden ook broeder Butler, toen president van de Generale Conferentie en br. S.N. Haskell overtuigd van de noodzaak van een verandering. Zij drongen aan op een beter toezicht op de leerlingen en studenten door het bouwen van speciale verblijven. Zij wilden herziening van het schoolprogramma, zodat de studenten ook praktisch onderricht zouden krijgen.

Daar de belangrijkste bezigheid, namelijk land en tuinbouw, niet mogelijk was door gebrek aan ruimte stelden ze voor om gelegenheid te scheppen voor zulke bezigheden als drukken, timmeren, tenten maken en huishoudelijke bezigheden.

President Brownsberger was niet tegen het vestigen van deze industrieën, maar daar zijn gehele opleiding in een andere richting ging vond hij dat er een ondragelijke druk op hem werd uitgeoefend. Toen ook zijn gezondheid het begon te begeven trok hij zich aan het einde van het schooljaar in 1881 terug en zocht vervolgens rust door zich op een boerderij te gaan wijden aan land en tuinbouw!
De raad van curatoren was nu in verlegenheid wie zij moesten aanstellen als president. Hoewel zij erkenden dat Bell eigenlijk de aangewezen man was om de hervormingen, die zij wensten, uit te voeren vonden zij een groot bezwaar in het feit dat hij geen universitaire graad bezat. Over dit bezwaar wilden zij niet heenstappen.

Het scheen alsof in deze omstandigheid een man als Alxander McLearn, een leraar met universitaire bevoegdheid, door de Voorzienigheid was gezonden. Hoewel pas sinds korte tijd lid van de Adventgemeente en absoluut nog niet op de hoogte met de raadgevingen van de Geest der Profetie op het gebied van onderwijs werd hij met vreugde begroet en verkozen als president van de school. De raad van de curatoren vertrouwde er op dat McLearn onder invloed van Bell een “VERDERE OPLEIDING” zou volgen in de grondbeginselen van christelijk onderwijs in de zin van de Geest der Profetie. Niets bleek echter minder waar. De nieuwe president was niet bereid om zich te laten onderrichten en adviseren door een man van zelfontwikkling als BeIl. Het gevolg was dat het schoolprogramma een mengelmoes werd van tegengestelde meningen, doeleinden en methoden.

De twee mannen, ieder met een sterke eigen wil, kwamen voortdurend met elkaar in. botsing. Het schooljaar van 1881,1882 had dan ook een tragisch afloop. BeIl werd op zijn verzoek ontslagen en Mclearn werd als president afgezet en verliet vervolgens de Adventgemeente om zich te voegen bij de Zevende dags Babtisten. Het volgend jaarwas de school in Battle Creek gesloten. Het was een trieste ervaring voor de gemeente Gods en door de wijsheid van deze wereld te verkiezen boven de wijsheid van God zag ze zich beroofd van de instelling die haar jonge mensen moest voorbereiden om het werk van de laatste genade boodschap voort te zetten over de gehele wereld. Zou God het werk van Zijn handen verlaten?