25 Strijd en overwinning
De oproep tot een gezondheids reformatie vond een goede weerklank zowel onder de predikers als onder de leden in het algemeen, hoewel een aantal niet zo snel bereid was om de nieuwe inzichten te aanvaarden, evenals er ook nog heden altijd mensen zijn die het moeilijk vinden hierin hun wil ondergeschikt te maken aan het licht door God geschonken.
Vele pioniers begonnen echter direkt de nieuwe beginselen in praktijk te brengen in hun gezinsleven. De vrouwen van de pioniers hielpen hierin mee en zij experimenteerden met tal van nieuwe recepten. Dit was de tijd dat moutkoffie, laurierthee en volkoren brood gangbaar werden op de tafels van onze eerste pioniers. De resultaten waren overeenkomstig de toewijding waarmee het licht werd aanvaard.
De gezondheid van vele van deze mannen en vrouwen nam zienderogen toe. Aanvallen van tal van ziekten werden minder en minder. Andrews beschrijft de totale ommekeer in zijn leven. Zijn zoon die kreupel was herstelde op wonderbare wijze. Loughborough vermeldt een soortgelijke ervaring. Vele andere leiders plaatsten zich zonder voorbehoud aan de zijde van de gezondheids reformatie. Joseph Bates verheugde zich uitermate toen hij zag hoe de beginselen, die hij min of meer in stilte altijd alleen had doorgevoerd, nu door zijn medestrijders in de Adventboodschap werden aanvaard.
Bij velen bracht de verandering wel strijd, niet in het minst voor Ellen White zelf, die altijd een sterk vlees dieet gewend was geweest. Zij gaf niets om eenvoudig, gezond voedsel. Zij had altijd gedacht dat ze vlees nodig had om kracht te winnen, want ze had veel last van flauwtes en verloor soms het bewustzijn onder haar werk. Na het visioen was ze vast besloten om de beginselen, haar daarin getoond, in haar eigen familie in praktijk te brengen. De kokkin kreeg opdracht dat er geen vlees meer zou worden gegeten en deze opdracht werd prompt uitgevoerd. Een paar uur later kwam de familie aan tafel, die rijkelijk gedekt was met al het goede der aarde, maar zonder een stukje vlees. Zuster White dacht dat zij honger had maar nu besloot ze dat het niet zo was en verliet de tafel. Bij de volgende maaltijd werd de familie weer bijeengeroepen. Nu wist ze zeker dat ze honger had. Maar nadat ze over de tafel had gekeken en daar geen vlees vond, besloot ze dat ze er toch niets om gaf om te eten en ze verliet de tafel weer zonder iets aan te roeren. Ze had alleen maar trek in vlees.
Toen ze weer moesten eten rende zuster White begerig naar de tafel. Er was echter geen vlees en ze verlangde er hartstochtelijk naar. De eenvoudige voedingsartikelen waren onaantrekkelijk voor haar. Ze beschrijft deze ervaring zelf met de volgende woorden: “ik was een grote vleeseter, maar toen ik mij wee voelde plaatste ik mijn armen over mijn maag en zei:”ik zal geen stukje vlees meer aanraken. Ik zal eenvoudig voedsel eten of ik eet helemaal niet.”
Van brood had ik een afkeer. Zelden kon ik een stuk eten zo groot als een dollar. Met sommigen dingen in de gezondheids reformatie kon ik wel overweg, maar wanneer ik bij het brood kwam, raakte ik in verzet. Toen ik deze veranderingen doorvoerde moest ik. een bijzondere strijd voeren. De eerste twee of drie maaltijden kon ik niet eten. Ik zei tegen mijn maag: “Je kunt wachten tot je brood kunt eten”. Binnen korte tijd kon ik brood eten en nog wel volkoren brood. Dit kon ik voor die tijd niet eten, maar nu smaakt het goed en ik heb mijn smaak niet verloren.
Dat was de strijd van onze pioniers, maar door het geloof en door vastberadenheid, vindingrijkheid en volharding behaalde zij de overwinning over dat wat de Bijbel noemt: “Begeerte des Vlezes” (1 Joh.2:16). Zullen wij de overwinning op een andere wijze kunnen behalen?
