06 Schuld

Bij het overdenken van wat 'een zonde' is, is het goed om de verschillende aspecten te overwegen met betrekking tot de zondaar. Wanneer de zondaar een bewuste zoned begaan heeft, ontstaan er drie dingen:

a. een gevoel en besef van zonde

b. een schuld door die zonde

c. een aantekening van die zonde (GC420.1 ; DA752-3 ; MB85.4)

Dit in de geest en verstand van de persoon alsmede een exacte kopie ervan in de hemelse boeken. Zij zullen daar blijven tenzij er iets meer wordt gedaan. Schuld vergiftigt de bronnen van het leven. (TM518.8) En als wij eraan vasthouden zullen wij tenslotte met de schuld en de aantekening van de zonde vernietigd worden wanneer God uiteindelijk de aarde reinigt van alle zonde. (COL123.7.; DA763.8) De aantekening van de zonde in ons geheugen kan een verzoeking vormen en een oorzaak zijn van medewerking of beantwoording aan een verzoeking, die van buitenaf via de zintuigen tot ons komt. Zowel de schuld als de aantekening van de zonde moet worden weggenomen. Wij moeten ons bewust zijn, dat dit voor beide op verschillende wijzen gebeurt. Bij het bestuderen van de Bijbel en de geschriften van E.G.White is het dikwijls moeilijk vast te stellen wat precies bedoeld wordt als het woord 'zonde' of 'ongerechtigheid' gebruikt wordt; wordt er verwezen naar de'schuld'van de zonde of naar de 'aantekening' van de zonde, of naar beide te zamen? Om dit te onderscheiden is het van belang de samenhang en het verband te be­schouwen, maar ook wat er met de zonde 'gedaan' wordt. Schuld van zonde is reëel, zij bestaat echt. Zij bestaat even werkelijk als de wetten van God. Er zijn christenen, die het hier moeilijk mee hebben. Zij schijnen te geloven, dat schuld niet echt bestaat. Zij beweren dat schuld niet iets is, dat van de ene plaats naar de andere kan worden overgedragen.



Stelt u zich eens een rechtszitting hier op aarde voor. Er wordt een misdadiger voorgeleid, die van diefstal wordt be­schuldigd. Er zijn getuigen die de misdaad bevestigen. Door een toevallige omstandigheid heeft de politie een kleurenfilm met geluid van de daad, en de misdadiger erkent. Is hij schuldig? Ja! Kunt u met uw ogen de schuld zien? Neen. Hoe kunt u dan zeggen, dat er sprake is van schuld? Wel, ten eerste is er een wet. Ten tweede is er een herinnering, een schriftelijke verklaring en getuigen. En ten derde zijn er de gevolgen van de misdaad, zowel bij de misdadiger als bij de betrokkenen. (Noot van de vertaler: Schuld houdt verband met de verantwoordelijkheid voor een daad. Zonder, verantwoordelijkheid is er geen schuld. En omdat verantwoordelijkheid kan worden overgedragen, kan schuld worden overgedragen. De schuld van de zonde is het enige aspect van de zonde, waarbij sprake kan zijn van overdracht.) Schuld is een geestelijk iets. Ook de wet is geestelijk. Hoewel wij ze niet kunnen zien, bestaan ze toch en kunnen wij de gevolgen ervan waarnemen. Schuld kan worden gevoeld. Iemand voelt zich innerlijk schuldig, dus in zijn geest. Het universum bestaat uit materiele- en geestelijke dingen. Beide, zowel de materiële als de geestelijke dingen werden bij de schepping gemaakt en zij worden door de kracht van een persoonlijk Wezen, God, in stand gehouden. (MH414.9) God heeft voorzieningen getroffen, dat de schuld kan worden overgedragen. Wanneer wij werkelijk berouw tonen over een zonde, wordt de schuld van die zonde niet vernietigd, maar wordt door Christus van ons afgenomen (GC420.2; PP356.2) Ellen White stelt het als volgt voor: de schuld van de zonde wordt in werkelijkheid, d.w.z. in feite overgedragen van de zondaar naar het hemels heiligdom. (GC420.1) Dit getuigenis kan geen betrekking hebben op de 'aantekening' der zonde, want achter de aantekening van de zonde wordt dan 'vergeven' geschreven. (GC483.5) De aantekening blijft bestaan , totdat zij uiteindelijk, na het onderzoekend oordeel wordt 'uitgedelgd of uitgewist. (GC422.1, 483.5)



Het is deze schuld van de berouwvolle zondaar, die het hemels heiligdom verontreinigt. (PP355-6 ; GC420-1) De schuld van de goddelozen staat opgetekend tegenover hun zondig levensverslag in de hemel, maar verontreinigt de hemelse plaatsen niet, daar zij niet werd over­gedragen door het bloed van het Lam. Wanneer het onderzoekend oordeel voor allen is afgesloten, neemt Jezus op grond van de verdienste van Zijn offer, als hogepriester de schuld van de rechtvaardigen op Zich (GC422.5; PP356-8) en plaatst Hij in tegenwoordigheid van al Zijn heiligen de schuld op satan, omdat deze verantwoordelijk is voor het ontstaan van de zonde en omdat hij de verzoeker tot zonde is (EW280-1) Voor elke zonde moet rekenschap worden afgelegd. (DA761.8 ; 5BC1087) Het wordt duidelijk waarom Jezus de 'Zondendrager' wordt genoemd. (DA111.7, 685.7, 756) Hij droeg onze schuld in Gethsémané en aan het kruis. Als Middelaar neemt Hij onze schuld op zich bij onze belijdenis en legt ze tenslotte op satan, die dan de gevolgen moet dragen van alle zonden, die hij de rechtvaardigen heeft doen begaan. (GC485.9) Christus betaalde de straf voor ons deel in de zonde, waardoor Hij het recht verkreeg om onze schuld van de zonde te dragen. (RH09-29-96) De 'reiniging van het heiligdom' omvat:

a. het onderzoek van de boeken met de levensverslagen,

b. het uitdelgen van de aantekening der zonde, en

c. het plaatsen van de schuld van de zonde op satan. (GC421.2 EW178)

Satan weet dat deze schuld weer op hem teruggeworpen zal worden. Hij zal natuurlijk alles in het werk stel­len om dit te voorkomen. Dit blijkt duidelijk uit de vele valse theoriën die er over schuld in omloop zijn. Veel mensen gaan naar psychiaters omdat zij schuldge­voelens hebben. In bepaalde gevallen voelen zij zich onnodig schuldig. Zij voelen zich misschien schuldig omdat zij één van hun eigen maatstaven of die van een ander hebben gebroken. Is zo'n maatstaf onrechtvaardig, dan is het niet nodig zich schuldig te voelen. Andere arme mensen beelden zich in schuldig te zijn; zij moeten onderwezen worden, wat werkelijk schuld betekent; dat zij in werkelijkheid niet schuldig zijn als zij zich op de wet beroepen kunnen. Er bestaat echter werkelijke schuld, die voortkomt uit overtreding van Gods wetten. Sommige psychiaters proberen deze schuld af te doen op dezelfde wijze, als in een geval van ingebeelde schuld. Laten wij eens veronderstellen dat iemand echtbreuk heeft gepleegd. Na verloop van tijd beginnen schuldgevoelens bij hem te knagen tot hij zenuwpatiënt is. Dan gaat hij naar een specialist. De psychiater zegt: "maak je daar niet zoveel zorg over. Op sommige Zuidzee- eilanden trouwen ze helemaal niet. In ons land is trouwen slechts een gewoonte. Onze huwelijkswetten komen uit die gewoonte voort, meer niet." Zo gaat de man naar huis, in de hoop dat hij zich beter zal gaan gevoelen. Doch het is slechts tijdelijk, en dus wendt hij zich tot een geestelijke. En wat zegt deze? "Je behoeft je niet schuldig te voelen, want de wet is aan het kruis genageld." Desondanks blijft het geweten bij de berouwvolle man knagen, en gaat hij naar een priester. De priester zegt, dat de man inderdaad schuldig is; en geeft hem de raad een aantal goede werken te doen en daden van berouw; dan zal hij, een zondige priester, hem vergeven en zijn schuld wegnemen. Al deze verkeerde denk- en zienswijzen tegenover de wet van God en het plan der verlossing, hebben een toestand veroorzaakt, nog erger dan de hel in Dantes Inferno. De Bijbel zegt: "de goddelozen hebben geen vrede" zie Jes.48.22.



Toch zijn er denkers, alhoewel overtuigd, dat ware schuld bestaat, deze zozeer trachten te verkleinen of verduis­teren, dat ze niet meer terug te vinden is. Toen President Kennedy vermoord werd hebben velen getracht de blaam ervoor op de gemeenschap te werpen. Er is heel wat te doen geweest in medische en juristische kringen om overeenstemming te bereiken tussen de opvattingen van juristen, psychiaters en sociologen met betrekking tot de criminele rechtspraak. In feite gaat het om het volgende: De sociologen en de psychiaters willen ons doen geloven dat de mens een product is van erfelijkheid en omgeving zonder vrije keuze; en dat als hij geconfronteerd wordt met een aantal omstandigheden en prikkels, hij op een bepaalde, van te voren vaststaande wijze moet reageren. (W.M.Mc Gaughey, Calif. Med. 99;318,1963) Door op die manier te redeneren wordt de blaam voor onze daden, goed of slecht, op een uiterst moeilijk grijpbaar geheel gelegd als ' de gemeenschap' . De gemeenschap moet dus de schuld aanvaarden en zichzelf geselen, en de misdadiger vrijuit laten gaan. Door veelvuldig kiezen plaatst de persoon zich daar waar hij zich bevindt. Zoals een persoon die onderweg is, bij elk kruispunt moet kiezen, zo moeten ook wij in geestelijke dingen, voortdurend kiezen. Iemand kan verkiezen in een goddeloos gezelschap te leven; hij kan zijn geest vullen met vulgaire afval van slechte schrijvers, of leven op een TV-dieet van hartstocht en bruutheid, totdat misdaad een natuurlijk gevolg is; maar de schuld draagt hijzelf en blijft de zijne, totdat en tenzij hij zich door het beginsel van bovennatuurlijke wedergeboorte, uit vrije wil, zich afkeert van zo'n manier van leven.

Het is van belang hier op te merken, dat het eerste gesprek, dat de mens na de zondeval met zijn schepper had, betrek­king had op schuld. Adam trachtte de blaam van zijn zonde op Eva te werpen, en indirect op God, die Eva geschapen had. Daarop trachtte Eva de schuld op de gehypnotiseerde slang te werpen en op die wijze eveneens de schuld af te wentelen op God, die de slang geschapen had. Mijn schuld kan niet weggenomen worden door behendige redeneringen van de psychiatrie, noch door de wet op te offeren, of door de schuld dunnetjes over de gehele mensheid uit te smeren, zodat zij niet meer waargenomen wordt. Noch kennis, noch onkunde van de wet (PP57-8 Rom.3.20; l Cor.13.2) kan de schuld wegnemen. (DA744.9) Ook kunnen wij God niet de schuld toeschuiven, met de list van Adam. God heeft slechts één weg voor ons om onze schuld kwijt te raken. Deze omvat berouw, belijdenis en geloof Hand.20.20-21. Het is erg moeilijk voor ons om te aanvaarden dat wij schuldig zijn; dat metterdaad te erkennen, en dan te zeggen: 'ik heb er spijt van'. Het is echter een geweldige ervaring wanneer dit inderdaad gedaan wordt; dan zijn wij op een legale, wettige, wijze bevrijd van de schuld. Jezus heeft voorzieningen getroffen om al onze schuld van ons weg te nemen. Laten wij Zijn weg aanvaarden; de enige weg, die werkelijk vrede brengt.