09-A Gods getuige niet tot zwijgen gebracht

We zien hier hoe onbuigzaam het hart kan worden als het zich hardnekkig
verzet tegen Gods bedoelingen. De vijanden van de gemeente waren
vastbesloten hun trots en macht voor het volk te handhaven. Op keizerlijk
bevel werd Johannes verbannen naar het eiland Patmos, veroordeeld, zoals
hij ons vertelt “om het woord Gods en het getuigenis van Jezus Christus.”
(Openb.1:9). Maar de vijanden van Christus slaagden niet in hun
opzet deze getrouwe getuige tot zwijgen te brengen. Uit dit verbanningsoord
kwam de stem van de apostel en zij reikt zelfs tot aan het eind der
tijden met de verkondiging van de grootste waarheden ooit aan mensen
gebracht. Patmos, een rotsachtig eilandje in de Egeïsche Zee, was door
de Romeinse regering uitgekozen als een verbanningsoord voor misdadigers.
Maar voor de dienstknecht Gods werd dit troosteloze oord de poort
des hemels. Hij werd afgesloten van de drukte van het leven en van zijn
arbeid als evangelist, maar hij werd niet uitgesloten van de tegenwoordigheid
van God. In zijn afgezonderde omgeving had hij omgang met de Koning
der koningen. Hij kon meer studie maken van de openbaringen van
goddelijke macht vanuit het boek der natuur en vanuit de geïnspireerde
geschriften. Hij hield van het nadenken over het grote scheppingswerk
en vereerde de macht van de Goddelijke Bouwmeester. In vroegere jaren
hadden zijn ogen zich verlustigd in het zien van de beboste heuvels, de
groene dalen, en vruchtbare vlakten. Hij had in de schoonheid der natuur
met blijdschap de wijsheid en de bekwaamheid van de Schepper ontdekt.
Hij was nu omgeven door een landschap dat velen somber en onaantrekkelijk
zouden vinden. Maar met Johannes was dit niet het geval. Hij las
de meest interessante lessen vanuit de wilde, verlaten rotsen, de geheimen
van de zee, en de schoonheid van het uitspansel. Voor hem droeg dit alles
het stempel van Gods macht en verkondigde het Zijn eer.