Omkeer Brengen in de Harten van de Vaders

door Tom Waters

Het slotvers van het Oude Testament geeft ons een profetische blik op hetgeen de Heilige Geest zal doen in de harten van de vaders die zich gereed maken om God te ontmoeten. “Hij zal het hart der vaderen terugvoeren tot de kinderen…”(Maleachi 4:6). Vaders, keren wij onze harten naar onze kinderen?
Onze Hemels Vader keert ons Zijn hart toe. Reageren wij daarop? Als wij ons, door het geloof, oprecht overgeven aan Onze Vader, ontvangen wij de motiverende en actieve kracht om op een effectieve manier ons hart te keren naar onze kinderen. Dan pas begint ware opwekking en hervorming in ons gezin. We zullen de uitstorting van de kracht van de Heilige spade regen - voor de afsluiting van Gods werk op aarde – niet ervaren, als wij niet samenwerken met de kracht van de vroege regen, die onze persoonlijke verandering (achter gesloten deuren) teweeg moet brengen.
Vele christenmannen zijn het erover eens dat het gezin het eerste zendingsveld is, maar slechts weinigen, zelfs onder de zeer op het evangelie gerichten, oefenen dit ook uit in de praktijk door de harten van hun kinderen te bereiken en te winnen.

Waarom?
Omdat het zijn van een ware Christenman in het gezin bepaalde verplichtingen met zich meebrengt, waar zij niet aan willen. Het betekent naar jezelf kijken, ja ZELF – waar alleen ons gezin en God ons zien. Het betekent een hoop dingen opzij zetten die schijnbaar lonend zijn, welke plaatsmaken voor de grootste bevrediging en vreugde die een vader kan beleven: de harten van zijn kinderen bereiken door Christus.

Iets meer dan 20 jaar geleden sloot ik een verbond met God en met mijn gezin, de belangrijkste die ik ooit als vader heb gesloten. Ik zei: “Here, ik ben bereid overal heen te gaan en alles op te geven en alles te doen wat U van mij vraagt als ik maar de woorden mag horen ‘goed gedaan’ en mag zien dat onze kinderen de kroon des levens in ontvangst nemen.”
Ik kon niet overzien waar die belofte op die vrijdagavond, ons gezin naar toe zou leiden.

Op een bepaalde manier was dit het begin van mijn hart keren naar mijn kinderen, doordat ik zelf gehoor gaf aan de roep van mijn Hemelse Vader: “Mijn zoon, geef Mij jouw hart”. Mijn vrouw, Alane, en ik lieten de zekerheid van zorgverzekeraars, de comfort van onze randstadwoning, onze familie, vrienden, verzekeringspremies en onze vaste inkomsten achter ons en verhuisden naar de bergen in Montana.

God heeft een plan voor jou en je gezin. Misschien hoef je niet naar de bergen te verhuizen, maar ik kan u verzekeren dat het wel uw status quo en uw huidige manier van leven beïnvloed.

Er zijn 4 dingen vanuit mijn eigen hart én ervaring die ik met u wil delen en waarvan ik geloof dat ze van vitaal belang zijn voor het “omkeren van de harten van de vaders” en die richten op de harten van onze kinderen:Geestelijk leven. Vaders, sta even stil hierbij en ga na in hoeverre u zich bewust bent van de individuele geestelijke gesteldheid van uw kind(eren). Ervaren uw kinderen een echte overgave aan Christus? Ervaart uzelf onvoorwaardelijke overgave aan en afhankelijk zijn van Christus? Met dit vragen werd ik geconfronteerd en ze kwamen voortdurend in mij op. Ik realiseerde me dat ik mijn kinderen niet naar een plek kan leiden waar ik zelf nooit geweest ben of die ik eng vind – echte overgave! Deze vorm van overgave door geloof geeft ons als vaders een bepaalde ervaring mee waarbij wij ook onze kinderen leren “de HERE, uw God, lief te hebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw kracht”. (Deut.6:5 NBG) Let op vers 6: “Wat ik u heden gebied, zal in uw hart zijn”. Met onze eigen ervaring in het hart moeten wij onze kinderen leiden. Dit betekent niet dat we er geestelijk ‘al moeten zijn’ voordat we met onze kinderen aan de slag gaan. Nee! Het betekent dat we eerlijke, vol overgave, toegewijde christenmannen, strijders in Christus moeten zijn met onze kinderen in het kielzog. Als we onze harten richten naar onze Hemelse vader en daarna naar onze kinderen, dan zullen ze gehoor geven aan de Geest van God en aan ons, door hun harten te keren naar God en ons. De verzen 7 – 9 in dit hoofdstuk van Deuteronomium geven in praktische termen weer dat op elk moment van de dag, bij elke activiteit, in elke samenkomst, op school en tijdens spel we hen moeten leren en trainen door voorschrift én voorbeeld hoe wij God met heel ons hart moeten liefhebben en dienen. Geen wonder dat dit een deel van de voorbereiding is dat leidt naar de uitstorting van de spade regen. Ik ben ervan overtuigd dat als we oprecht als christenen achter gesloten deuren leven, wij dat overal kunnen. Aan de andere kant, als we alleen maar een goede indruk willen maken in het openbaar, maar thuis een egocentrisch leven leiden, zijn we geen echte christenen en zullen we de harten van onze kinderen niet bereiken. Vaders, kunnen onze kinderen en jeugd wel echt bidden? Weten zij hoe ze tot God moeten gaan voor hun dagelijkse noden en zwakheden? Als ‘het hoofd’ en ‘priester’ van het gezin dienen wij onze jonge mensen te leren hoe te bidden, hoe te studeren uit de bijbel voor persoonlijke toepassingen. Als wij wat meer tijd uittrekken om met hen te communiceren en ons verdiepen in de interesses en zorgen van onze kinderen zal er een band met hen ontstaan en groeit het vertrouwen en invloed om hen tot Christus te leiden. Dat brengt mij naar mijn tweede belangrijke voorwaarde.Samenzijn en communicatie. Als we hetgeen in Deut. 6:7 staat, gaan uitvoeren, welk vers handelt over het leren en praten op elk moment van de dag, houdt dat in dat wij tijd doorbrengen met onze jonge mensen en met hen communiceren. De duivel haat dit, dus zet hij alles op alles om te voorkomen dat wij samen maaltijden nuttigen, samen aanbidden of samen iets recreatiefs doen. De duivel wil onze gezinnen vernietigen door het vernietigen van het samenzijn en communicatie. Het Maakt hem niet uit op welke manier dat gebeurt: TV, internet, iPod, de krant, hobby’s, ‘zendingswerk’, te toegewijd zijn, pa die thuis werkt, sport, pure luiheid en ga zo maar door. Het gaat om toewijding (daar heb je dat woord weer!) Ja, het gaat hier om een echt, vastbesloten keuze om tijd te maken voor het belangrijkste werk van ons leven, vaders. Psalm 103:13 zegt: “gelijk zich een vader ontfermt over zijn kinderen….” Dat betekent niet dat wij een gevoel van medelijden moeten hebben voor hen, maar dat we hun behoeften begrijpen en daaraan tegemoet komen. Hoelang geleden is het dat u met één van uw kinderen een wandeling maakte om alleen maar naar hem of haar te luisteren en hun motieven te begrijpen? Ik heb het vele keren gedaan met elk van mijn kinderen, elk jaar weer en het was zowel voor hen als voor mij een zegen. Maakt u tijd voor een simpel uitje? Ik bedoel geen vakantie, maar een fietstocht of ‘krijgertje’ spelen, iets waaruit blijkt dat u iets recreatiefs met hen wil doen? Als we onszelf niet vrijmaken voor samenzijn en communicatie dan kan ik u verzekeren dat de duivel iemand anders vindt buiten uw gezin, die ongeschikt en vaak met een slechte invloed, om de leegte te vullen. Een paar jaar geleden las ik dit gedicht. Ik ken de dichter niet, maar het is wel krachtig. Luister, sta stil en luister vandaag naar wat je kinderen trachten te zeggen; luister vandaag, wat je ook doet of ze zullen er niet meer zijn om naar jou te luisteren. Luister naar hun problemen; luister naar hun vraag; moedig de kleinste overwinningen, hun kleinste daden aan. Maak een moment vrij om te luisteren, vandaag nog, naar wat je kinderen proberen te zeggen. Luister vandaag, wat je ook doet en ze zullen terugkomen om naar jou te luisteren. Het is echt waar, maar het gebeurt niet toevallig. Vaders, laten wij onze harten keren naar onze kinderen en jeugd (voordat ze naar iemand anders gaan!).Werk met onze kinderen. 2 Tess. 3:10 zegt: “Wil iemand niet werken, dan zal hij ook niet eten”. Wat betekent dit in de praktijk? Onze kinderen moeten leren dat het eten niet zomaar op tafel verschijnt. Ze moeten het totale proces begrijpen van planten en wieden, naar oogsten, voorbereiden en conserveren. Natuurlijk is dit maar een simpel voorbeeld, maar het verduidelijkt wel het punt. Arbeid is een zegen van God om ons te helpen de gevolgen van de zonde tegen te gaan en ijdelheid te vervangen. Vaders, we moeten onze kinderen en jeugd leren en trainen hoe te werken. Ze moeten met ons samenwerken, en ook met hun moeder natuurlijk, bij het doen van de dagelijkse bezigheden in en rond het huis (wat betekent dat je hen niet stuurt om te gaan spelen omdat je dan het werk sneller af hebt, aangezien we steeds onder tijdsdruk staan; we moeten hen laten helpen zodat ze het kunnen leren). Ik herinner me dat toen mijn zoon 7 of 8 jaar oud was, ik een houten benzinetankhouder aan het maken was. Ik was net klaar met het op orde brengen van de benodigde materialen en gereed om eraan te beginnen toen Josiah het huis uit rende en zei, “Papa, mag ik je helpen bouwen?” Mijn eerste gedachte was “deze keer niet, ik heb nu geen tijd,” maar ik zei het niet. De Here sprak tot mijn hart (Jakobus 1:19: “ieder mens moet snel zijn om te horen, langzaam om te spreken”) dus voordat ik het uit kon spreken, luisterde ik naar “wat zegt de Here”. De gedachte die opkwam was in eerste instantie best heftig: “laat hem elke 2e spijker inslaan.” “Maar dat duurt dan de hele dag!”, dacht ik. Maar toen schoot me te binnen hoe mijn vader mij had geleerd spijkeren. Hoe moeten ze het anders leren, vaders? Dus gaf ik mij over aan de Here en nodigde Josiah vol vreugde uit mij te helpen. O, wat een zegenrijke tijd van communicatie, gezelligheid en onderwijzing! Toen hij 17 was, hielp hij mij bij de bouw van mijn vaders nieuwe huis. Bij het schrijven van dit artikel is mijn oudste dochter, Allison, 25 jaar oud. Emily is 23 en Josiah is 20. ze weten alle drie hoe te werken en ze vinden het leuk. Mijn vrouw en ik blikken vaak terug op de tijd die we voor hen uittrokken om met hen te werken, ondanks onze drukke schema’s, ik kan u niet vertellen wat ik daarvoor allemaal moest opgeven, maar ik kan God oprecht danken voor wat het mij gebracht heeft. Begin als ze jong zijn, wanneer ze alsmaar zeggen: “Mag ik helpen?” Maak hen tot een onderdeel van de dagroutine: bed opmaken, de vloer aanvegen, eten klaar maken, de afwas doen, aan de auto sleutelen, onderhoud aan het huis, in de tuin aanrommelen, etc. Als u de jonge jaren heeft misgelopen, start dan op dit moment. Doe het met hen en waardeer die tijd. Ze worden zo snel groot! Ik kan het over nog veel meer aspecten hebben, maar ik wilde nog een behoefte van onze kinderen en jeugd met u delen.Leiding en discipline. Vaders, onze toewijding aan deze behoefte is van vitaal belang. We leven in een samenleving die ten gronde gaat en een van de redenen is dat de kinderen en jeugd aan hun lot worden overgelaten door vele misleidde ouders die denken dat als je de kinderen hun zin geeft, ze gelukkig worden. Maar de duidelijke waarheid is dat juist ellende het gevolg is. Vele jongeren vandaag zijn “aan hun ouders ongehoorzaam, ondankbaar, onheilig, liefdeloos” (2 Tim.3:2-3). Ze hebben ons als hun vaders hard nodig om onze harten naar hun te keren door op een liefdevolle manier consequent te zijn, leiding te geven en te corrigeren. De Here, zei over Abraham, de vader der gelovigen, het volgende: “want Ik heb hem gekend, opdat hij gebieden zou, dat zijn zonen en zijn huis na hem de weg des HEREN zouden bewaren door gerechtigheid en recht te doen..” (Gen.18:19). Als je het woord ‘gebieden’ nader bekijkt, betekent het zoveel meer. Het betekent niet dat hij met een grote stok rondliep en commando’s rond blafte. Abraham was een leider naar voorbeeld, instructies en training, corrigerend van het foute en bemoedigend van het goede. Zijn verwachtingen waren duidelijk en zijn grenzen strikt. Hij zei wat hij meende en meende wat hij zei. Hij heeft net als wij fouten en zonden begaan, maar hij keerde telkens terug naar God, totdat hij de uiteindelijke overwinning beleefde op de berg bij het voorbereiden van Isaak, zijn geliefde zoon, als offer. Let op de gevolgen van Abrahams relatie met Isaak. Was Isaak echt gehoorzaam? Vertrouwde hij zijn vader? Kon hij niet ontsnappen? Zo’n vorm van vertrouwen hebben in zijn vader, is niet zomaar ontstaan of door angst ingegeven. Het kwam door het zien van wat zijn vader door God geworden was. Het is een gevolg van leren dat als hij vertrouwde op de wil en aanwijzingen van zijn vader, hij onder Gods wil stond. Vaders, vandaag dienen we onze kinderen en jeugd te leren hoe te vertrouwen in en Gods wil te volgen. Ze hebben duidelijke verwachtingen en sterke, redelijke grenzen nodig. Onze regels en wetten thuis moeten overeenkomen met de wetten van God, en die zijn redelijk, niet wisselvallig. Als het thuis goed en in orde is, moet dat het ook zijn bij oma of bij een kennis. Als het erop gaat lijken dat we almaar aan het corrigeren zijn, dan zijn of onze verwachtingen niet duidelijk, of worden de grenzen verlegd en dat zorgt voor verwarring. Of misschien vindt er niet genoeg onderwijzing en praktijktraining plaats. Een kwestie van oorzaak en gevolg. Als u het effect ziet, ga dan terug en onderzoek de echte reden. Benoem de oorzaak en het effect verandert.

Vaders, wees niet ontmoedigd als het gevoel nu ontstaat dat u uw hart nog niet tot uw kinderen hebt gekeerd. Vandaag is de eerste dag van de rest van uw leven. Vandaag kunt u naar de Heer gaan en Hem vragen u te laten zien waar u dient te beginnen om tijd te maken voor uw gezin. Er zijn vele illustraties en andere aspecten aan dit onderwerp, maar de ruimte laat mij niet toe om verder uit te wijden. Er is een schat aan materiaal te vinden over dit en andere onderwerpen op onze website (www.restoration-international.org). Moge God ons als vader zegenen als we de bereidheid tonen om onszelf over te geven aan God en onze harten tot Hem te keren en tot onze kinderen.