HOOFDSTUK 2.

PP 242 - 51.

VERS 1 10.

Mozes was jonger dan Daniel en Jozef, als hij weggenomen werd van de beschermende zorg van zijn ouderlijk huis; toch hadden dezelfde middels, die hun leven gevormd hadden ook het zijne gemodeleerd. Hij was slechts twaalf jaar als hij zijn Hebreeuwse familie moest verlaten; maar gedurende deze jaren was de grondslag gelegd van zijn grootheid; hij werd geleid door de hand van iemand met weinig roem. Jochebed was een vrouw en een slavin. Haar levenslot was eenvoudig, haar taak hard. Maar behalve Maria van Nazareth was er geen andere vrouw ter wereld, die grotere zegeningen ontving. Wetend, dat haar kind vlug aan haar zorgen zou ontrukt worden, om onder de leiding te komen van dezen, die God niet kenden, poogde zij des te meer zijn ziel met de hemel te verbinden. Zij zocht in zijn hart liefde en getrouwheid in te prenten voor God. En het werk werd getrouw vervuld. Mozes kon er niet toe geleid worden de principen van de waarheid, die het hoofdthema waren van zijn moeders onderricht, en de les van haar leven, te verzaken door heidense beinvloeding. Van het nederig huis van Gosen ging de zoon van Jochebed over naar het paleis van de Farao, naar de Egyptische prinses, om door haar verwelkomd te worden als een geliefde en beminde zoon. Education 61-62.

In het woord van God zijn de beste modellen te vinden voor de instellingen van de menselijke gemeenschap. Voor de onderwijsinrichtingen in het bijzonder, is er geen gebrek noch aan voorschrift noch aan voorbeeld. Men kan ook in deze eeuw van vooruitgang op opvoedkundig gebied, groot nut trekken uit de lessen die gevonden worden in de geschiedenis van Gods volk in het oude testament.

De Heer behield voor zich de opvoeding en onderrichting van Israël. Zijn zorg was niet alleen beperkt tot hun religieuse belangen. Wat ook hun mentaal of fysisch welzijn aanging werd ook een voorwerp van Goddelijke bekommering, en kwam op het terrein van de goddelijke wet.

God beval aan de Hebreeën hun kinderen Zijn inzettingen te onderwijzen, en hen bekend te maken met Zijn manier van omgaan met Zijn volk. Het huis en de school waren één. In plaats van vreemde lippen, gaven de harten van de vader en de moeder onderricht aan hun kinderen. Gedachten van God werden in verband gebracht met al de gebeurtenissen van het dagelijkse leven in het huisverblijf. De machtige werken van God in het bevrijden van Zijn volk werden met welsprekendheid verteld en tevens met eerbied. De grote waarheden van Gods voorzienigheid en van het toekomstig leven werden ingeprent bij de jeugd in hun geest. Zij werden vertrouwd met het ware, het goede, het schone.

Door het gebruik van beelden en symbolen werden de gegeven lessen geillustreerd, en aldus krachtiger vastgelegd in het geheugen. Door deze levendige inbeelding, was het kind, reeds van in de kindertijd, ingewijd in de mysteries, de wijsheid en de hoop van zijn vaderen, en geleid op de weg van denken en voelen en van verwachting, die reikten achter het geziene en het vergankelijke naar het ongeziene en eeuwige. Uit deze opvoeding kwam een groot deel van de jeugd voort, krachtig van lichaam, vlug om waar te nemen, het hart bereid gelijk goede grond voor de groei van het kostbare zaad, de geest geoefend om God te zien inde woorden van openbaring en in de taferelen van de natuur. De sterren van de hemel, de bomen en bloemen van het veld, de liefelijke bergen, de kabbelende beken, alles sprak hen aan, en de stemmen van de profeten, die doorheen het land gehoord werden, ontmoetten antwoord in hun hart.

Alzo was de opvoeding van Mozes in de eenvoudige woonplaats in Gosen.

Fund. Chr. Ed. 95-96.

Wat de ouders zijn, dat zullen in grote mate de kinders zijn. De fysische condities van de ouders, hun geschiktheden en eetlust, hun mentale en morele geneigdheden, zijn op een grotere of mindere graad, weergegeven in hun kinderen ...

Hoe edeler de doeleinden zijn, hoe hoger de mentale en spirituele gaven en hoe beter de fysische krachtenvan de ouders ontwikkeld worden. In het ontwikkelen van dat wat het beste is in hunzelf, oefenen de ouders een invloed uit om de gemeenschap te formeren, en om de volgende geslachten hoger op te heffen. Vaders en moeders moeten hun verantwoordelijkheid begrijpen. De wereld zit vol verleidingen voor hun kinders. Menigten zijn aangetrokken door een leven vol zelf zucht en sensuele genoegens. Zij kunnen de verscholen gevaren van een te vrezen einde van het pad, dat voor hen het pad van het geluk schijnt, niet onderscheiden. Door het toegeven aan eetlust en passies, wordt hun energie verminderd en miljoenen zijn verloren voor deze wereld en voor de toekomstige wereld. Ouders zullen er aan denken, dat hun kinderen deze bekoringen moeten tegenkomen. Zelfs van voor de geboorte zal de voorbereiding beginnen, opdat de strijd tegen het kwaad mag suksesvol worden. De verantwoordelijkheid rust speciaal op de moeder. Zij door wiens levensbloed het kind gevoed wordt en zijn fysisch gestel opgebouwd wordt, deelt aan dit kind mentale en spirituele invloeden uit, die zorgen voor de vorming van geest en karakter. Het was Jochebed, de Hebreeuwse moeder, die sterk in het geloof, "het gebod des konings niet vreesde" Hebr. 11:23, waaruit Mozes geboren werd, de bevrijder van Israël

The ministry of Healing. 371-72.

PP 382;592.

Als het vreselijk dekreet uitgevaardigd was, werd Mozes geboren. Zijn moeder hield hem zolang zij kon inveiligheid en vervaardigde dan een mand uit riet, en maakte ze veilig met teer, zodat er geen water kon binnendringen in de kleine ark en plaatste ze aan de rand van het water terwijl zijn zuster zou gadeslaan zonder schijn van interesse. Zij wachtte angstig om te zien wat er van haar broeder zou geworden. Engelen waren waakzaam opdat er geen schade zou komen aan het hulpeloze kind, dat daar geplaatst werd door een liefhebbende moeder en toevertrouwd aan de zorg van God door haar ernstige gebeden gemengd met wenen. En deze engelen richtten de voetstappen van de dochter van de Farao, bij de plaats waar het onschuldige vreemdelingetje lag. Haar aandacht werd getrokken naar het kleine vreemde voorwerp, en zij zond een van haar dienaressen om het bij haar te brengen. En als zij het deksel weggenomen had van dit klein, eigenaardig gebouwde scheepje, zag zij er een liefelijk kind in, "en zie het knaapje weende; en zij werd met barmhartigheid bewogen over hetzelve". Zij wist dat een tedere Hebreeuwse moeder deze eigenaardige voorzorgsmaatregels genomen

had om het leven van haar zo geliefd kind te sparen, en zij besliste terstond dat het haar zoon zou worden. De zuster van Mozes kwam onmiddelijk naar voor en vroeg: "Zal ik heengaan en U een voedstervrouw uit de Hebreeuwen roepen, die U dat jongsken zooge?". En de dochter Farao's zelde tot haar: "Ga heen". De zuster spoedde zich met vreugde naar haar moeder en verhaalde haar het gelukkige nieuws, en leidde haar met haast naar de dochter van de Farao, waar het kind toevertrouwd werd aan de moeder als voedster„ en zij werd rijkelijk betaald om haar eigen zoon op te voeden. Dankbaar begon de moeder nu met de nu veilige en gelukkige taak. Zij geloofde dat God zijn leven in veiligheid gebracht had. Getrouw nam zij de kostbare gelegenheid te baat om haar zoon op te voeden tot een leven van dienstbaarheid. Zij was meer specifiek bezig met zijn instruktie dan met deze van andere kinders; want zij voelde zich overtuigd dat hij voorbehouden was voor • een groot werk. Door haar getrouwe onderrichtingen vestigde zij zijn jonge geest op de vreze des Heren, en de liefde voor de waarheid en de gerechtigheid. Zij bleef hier niet stilstaan in haar inspanningen maar bad God niet aandrang, dat hij zou bevrijd zijn van alle verderfelijke invloeden., Zij leerde hem te buigen en te bidden voor God, de levende God, want Hij alleen kon hem horen en hem helpen in alle omstandigheden. Zij wist, dat hij spoedig zou weggenomen worden uit haar invloedssfeer, en gegeven zou worden aan zijn pleegmoeder en omringd zou zijn met invloeden, berekend om hem ongelovig te maken in het bestaan van de Maker van hemel en aarde.

De onderrichtingen die hij kreeg van zijn ouders waren er op berekend om zijn geest te versterken en te.beschutten tegen het feit, dat hij zou hoogwaardig worden en bevlekt met zonde en dat hij zou trots geworden zijn temidden van de praal en de buitensporigheden van het leven aan het hof. Hij had een klaar verstand en een begrijpend hart, en verloor nooit de godsvruchtige indrukken die hij ontving in zijn jeugd. Zijn moederbehield hem zo lang als zij kon, maar was verplicht van hem te scheiden als hij ongeveer twaalf jaar oud was, en dan werd hij de zoon van de dochter van de Farao.

Hier onderging Satan de nederlaag. Door de Farao te bewegen om de mannelijke kinders te vernietigen, dacht hij de doeleinden van God te verdraaien, en de ene te doden, die zou opstaan om het volk te bevrijden. Maar dit dekreet, die de Hebreeuwse kinderen ter dood deed brengen, was het middel, dat God beheerste om Mozes in de koninklijke familie te plaatsen, waar hij voordelen had om een geleerd man te worden, en op een bijzondere manier geschikt te zijn om zijn volk te leiden vanuit Egypte.

Farao dacht zijn aangenomen zoon op de troon te plaatsen. Hij leidde hem op om aan het hoofd te staan van de legers van Egypte, en leidde hem op het strijdveld. Mozes was gaarne gezien in het leger van de Farao en werd geëerd omdat hij de strijd bestuurde met verhevener behendigheid en wijsheid. "En Mozes werd onderwezen in al de wijsheid der Egyptenaren en was machtig in woorden en in werken". Hand. 7: 22. De Egyptenaren herkenden Mozes als een merkwaardig karakter. Engelen lichtten Mozes in, dat God hem verkozen had om de kinderen van Israel te bevrijden. De leiders van het Israëlitische volk werden ook ingelicht door engelen, dat de tijd van hun verlossing nabij was, en dat Mozes de man was, die God wilde gebruiken om dit werk te volbrengen. Mozes dacht dat de kinderen van Israel zouden bevrijd worden door oorlog, en dat hij aan het hoofd van het Hebreeuwse leger zou staan om de strijd te leiden tegen de Egyptische legers en dat hij zijn broeders zou bevrijden van het juk van verdrukking. Met deze dingen in het vooruitzicht bewaakte Mozes zijn genegenheden, opdat zij niet te sterk zouden geplaatst worden op zijn pleegmoeder of op Farao, omdat het anders moeilijker zou zijn voor hem om vrij te blijven om de wil van God te doen.

De luister en de praal ten toon gespreid aan het Egyptische hof, en de vleierijen die hij ontving, konden hem zijn misprezen broeders in de slavernij niet doen vergeten. Hij kon er niet toe gebracht worden, zelfs niet met de belofte dat hij de kroon van Egypte zou dragen, om zich met de Egyptenaren te identificeren en zich met hen te vermengen in de afgodendienst. Hij wilde zijn verdrukte broeders nietvergeten, van wien hij wist, dat zij Gods uitverkoren volk waren. De koning was geinteresseerd in Mozes en hij beval dat hij zou onderwezen worden in de aanbiddingsdienst van de Egyptenaren. Dit werk was toevertrouwd aan de priesters, die dienst deden in de heidense feesten die waargenomen werden door de Egyptenaren ter ere van hun afgoden. Maar zij konden door geen enkel pogen noch belofte van beloning, er toekomen Mozes te bewegen om met hen de heidense ceremonien mede te volgen. Hij werd bedreigd met het verlies van de kroon en dat hij zou verstoten worden door de dochter van Farao, als hij zijn Hebreeuws geloof niet zou verloochenen. Maar hijwilde zijn geloof niet verzaken. Hij bleef beslist geen eer te betuigen aan geen enkel voorwerp tenzij aan God, de Schepper van hemel en aarde, aan wien alleen eerbied en eer verschuldigd was. Hij redeneerde zelfs met priesters en de afgodendienaars over de supersistieuze afgodendienst van gevoelloze objekten. Zij konden hem niet antwoorden. Zijn beslistheid op dat gebied werd verdragen, omdat hij het aangenomen kleinkind was van Farao, en omdat hij een algemene gunsteling was met de meeste invloed in het koninkrijk.

De Heer beschermde Mozes van de bevlekking van de invloeden rondom hem. De princiepen van waarheid, die hij in zijn jeugd van God vrezende ouders ontvangen had, werden nooit vergeten. En als het meest nodig was, dat hij beschermd werd voor de verderfelijke invloeden en de levenswijze aan het hof, dan droegen de lessen van zijn jeugd vrucht. De vreze des Heren was vbbr hem. En zijn liefde was zo groot voor zijn broeders, en het respekt voor het Hebreeuws geloof was zo groot, dat hij zijn verwantschap niet wou verborgen houden terwille van de eer van een erfgenaam te zijn van de koninklijke familie.

3 Spir. Gifts 180-185.

De opvoeding, die Mozes ontving, als de kleinzoon van de koning, was zeer grondig. Niets werd verwaarloosd, opdat hij een wijs man zou worden, zoals de Egyptenaren wijsheid begrepen. Maar het voornaamste deel van Mozes geschikt maken voor zijn levenswerk was dat wat hij ontving als schaapherder. Als hij zijn kudden leidde door de wildernissen van de bergen en in de groene weiden van de valleien onderwees de God van de natuur hem in de hoogste wijsheid. In de school van de natuur met Christus als leermeester, leerde hij de lessen van nederigheid, zachtheid, geloof en vertrouwen, die zijn ziel dichter aan God vasthechtten. In de eenzaamheid van de bergen leerde hij dat wat al de instrukties van het koninklijk paleis niet in staat waren hem te verschaffen eenvoudig onwankelbaar geloof en een bestendig vertrouwen in de Heer. Mozes had verondersteld, dat zijn opvoeding in de wijsheid van Egypte hem tenvolle gekwalificeerd had om Israel te leiden uit hun slavernij. Was hij niet geleerd in al de dingen, nodig om generaal te zijn van een leger? Had hij de voordelen niet genoten van de beste scholen van het land? Ja, hij voelde dat hij in staat was om zijn volk te bevrijden. Hij begon zijn werk met te pogen hun gunst te winnen door hun verkeerdheden recht te zetten.

Hij doodde een Egyptenaar, die zich stelde tegen een Israeliet. Hierin openbaarde hij de geest van deze, die een moordenaar was van den beginne, en bewees ongeschikt te zijn om de God van barmhartigheid en liefde en tederheid voor te stellen.

Mozes maakte een ellendige fout bij zijn eerste poging en, gelijk vele anderen, verloor hij onmiddelijk vertrouwen in God en keerde zijn rug af van het hem toegekende werk. Hij vluchtte voor de wraak van de Farao. Hij besloot, dat wegens zijn grote zonde door het benemen van het leven van een Egyptenaar God hem niet zou toelaten maar een deel te hebben in de bevrijding van zijn volk uit de slavernij. Maar de Heer liet deze dingen aan Mozes overkomen om de vriendelijkheid, goedheid en verdraagzaamheid, die iedere werker voor de Meester moet bezitten, om een suksesvolle werker te zijn in Zijn zaak te leren. Mozes was onderwezen geweest van vleierij en prijzen te verwachten wegens zijn superieure behendigheid; nu moest hij een andere les leren. Als herder van schapen, leerde Mozes te zorgen voor de lijdenden, van de zieken te verzorgen, van met geduld te zoeken naar de rondzwervenden, van geduld te hebben met de weerbarstigen van met liefhebbende zorg te voorzien in de noden van de jonge lammeren en in de noodwendighedenvan de oude en de zwakken. Door deze bevindingen was hij dichter gebracht bij de Leider Herder. Hij werd één gemaakt met en ingenomen door de Heilige van Israel. Hij geloofde in de grote God. Hij hield vereniging met de Vader in nederig gebed. Hij zag naar de Hoogste. op voor een opvoeding in geestelijke dingen, en voor een kennis van zijn plichten als schaapherder. Zijn leven werd zo dicht verenigd met de hemel, dat God tot hem sprak van aangezicht tot aangezicht, "gelijk een man met zijn vriend spreekt". Ex. 33 : 11. Aldus opgevoed, werd Mozes voorbereid om op de roep van God acht te slaan om zijn schaapherdersstaf om te wisselen voor de roede van gezag; om zijn kudde schapen te verlaten om de leiding te nemen van een afgoden dienend en opstandig volk. Maar hij moest steeds afhangen van de onzichtbare Leider. Als de roede een instrument in zijn hand was, zo moest hij ook een gewillig instrument zijn in de hand van Christus. Hij moest de herder worden van Gods volk; en door zijn vast geloof en blijvend vertrouwen in de Heer, moesten vele zegeningen komen over de kinderen van Israël

Het was kompleet geloof in God dat van Mozes maakte wat hij was. In overeenkomst met alles wat de Heer hem beval, aldus handelde hij. Al de geleerdheid van de wijze mensen kon van Mozes geen kanaal maken waar door de Heer kon werken, voordat hij zijn zelfvertrouwen verloren had, dat hij zijn eigen hulpeloosheid beseft had, en dat hij zijn vertrouwen in God geplaatst had; totdat hij gewillig was van Gods bevelen te gehoorzamen, of ze nu voor zijn menselijke redenering juist waren of niet ....

Het was niet de onderwijzing van de scholen van Egypte, die Mozes in staat stelden om te zegevieren over de vijanden, maar een blijvend en onwankelbaar geloof, een geloof dat niet faalt onder de meest moeilijke omstandigheden. Op het bevel van God ging Mozes vooruit, ofschoon er schijnbaar geen grond was om zijn voet op te plaatsen. Meer dan een miljoen mensen hingen van hem af, en hij leidde ze voowaarts stap voor stap, dag bij dag. God liet deze lange reis toe door de wildernis, opdat Zijn volk een bevinding mocht hebben in het verdragen van hardheid, en dat als zij in gevaar waren, zij mochten weten dat er opbeuring en bevrijding was in God alleen. Zo konden zij God leren kennen en vertrouwen, en Hem dienen met een levend geloof. God hangt niet af van mannen, met een perfekte opvoeding. Zijn werk moet niet wachten, terwijl Zijn dienaren doorheen zo lange ingewikkelde voorbereidingen gaan, zoals sommige van onze scholen van plan zijn te geven. Hij heeft mannen nodig, die het voorrecht van medewerkers te zijn met God naar waarde schatten - mannen, die Hem willen eren door volle gehoorzaamheid te schenken aan Zijn eisen, zonder rekening te houden met te voren ingeprente theorieën. Er is geen grens aan de bruikbaarheid van dezen, die zichzelf opzij zetten, om plaats te maken voor de werking van de Heilige Geest in hun hart, en een leven lijden totaal toegewijd aan God, de noodzakelijke discipline doormakend, die opgeleid worden de Heer zonder klagen of zonder zwak te vallen op de weg. Als zij niet flauw vallen bij de berisping van de Heer, en zij niet hardvochtig en koppig worden, zal de Heer hen onderwijzen zowel oud als jong uur na uur, dag na dag. Hij verlangt zijn redding te openbaren aan de kinderen van mensen; en als Zijn uitgelezen volk de struikelblokkken wil wegruimen, dan zal Hij waters van redding in overvloedige stromen laten vloeien doorheen de menselijke kanalen. Velen, die naar doeltreffendheid zoeken voor het verheven werk van God, door hun opvoeding te vervolmaken in de scholen van mensen zullen ondervinden dat zij de meest belangrijke lessen gemist hebben. Door dat zij verwaarlozen van zichzelf aan de indrukken van de Heilige Geest te onderwerpen, door niet te leven in gehoorzaamheid aan alle eisen van God, is hun spirituele doeltreffendheid verzwakt; zij hebben hun handigheid verloren om suksesvol werk te doen voor de Heer. Door zich afwezig te houden in de school van Christus, hebben zij de stem van de Leermeester vergeten, en Hij kan hun levenswijze niet richten. De mens mag nog zoveel kennis verwerven, die door menselijke leeraars kan toebedeeld worden, maar God vraagt van hen nog steeds groter wijsheid.. Gelijk Mozes moeten zij zachtheid, eenvoud des harten en wantrouwen in zichzelf leren. Onze Heiland zelf, als hij de test van mens zijn doormaakte, erkende dat Hij uit zichzelf niets kon. Wij ook moeten leren, dat er in het menselijke alleen geen kracht is. De mens wordt alleen doeltreffend door deelname aan de goddelijke natuur.

Counsels to P. T. S. 406 - 410.

VERS 10.

Lees ook Hebr. 11 : 26, 27. Mozes studeerde in Egypte de wetten van God. De kracht van Mozes was zijn verbinding met de Bron van alle macht, de Heer God der heirscharen. Hij rijst ver boven elke aardse drijfveer, en hij vertrouwt zich ten volle aan God. Hij nam aan dat Hij van de Heer was. Terwijl hij verbonden was met de officiele belangen van de koning van Egypte, studeerde hij bestendig de wetten van Gods gouvernement, en aldus groeide zijn geloof. Dat geloof had waarde voor hem. Het was diep geworteld in de grond van zijn vroegste onderwijs, en de kultuur van zijn leven bestond erin zich voor te bereiden voor het groot werk van de bevrijding van Egypte uit de slavernij. Hij mediteerde opdeze dingen; hij luisterde bestendig naar zijn opdracht van God. Nadat hij de Egyptenaar gedood had, zag hij dat hij Gods plan niet verstaan had, en hij vluchtte weg van Egypte en werd schaapherder. Hij was niet langer meer van plan een groot werk te doen, maar hij werd zeer nederig; de mist, die zijn geest benevelde was weg en hij disciplineerde zijn geest om God te zoeken als zijn toevlucht.

Letter 21a, 1893.

VERS 15.

Het was Christus, die sprak met Mozes in de bergen van Midian .... " 4.

Desire of Ages. 291.

Mozes werd onderwezen in de wijsheid van Egypte. In Gods voorzienigheid, ontving hij een brede opvoeding, maar een groot deel van deze opvoeding moest afgeleerd worden en aanzien worden als dwaasheid. De indrukken ervan moesten uitgewist worden door veertig jaar bevinding in het zorgen voor de schapen en de tere lammeren. Als velen, die verbonden zijn met het werk van de Heer afgezonderd konden zijn zoals Mozes, en verplicht zijn door de omstandigheden van een nederige roeping te volgen tot hun hart teder werd dan zouden zij niet zo gereed zijn om zich te verheerlijken met hun eigen handigheden, of van te tonen, dat wijsheid of een opgedreven opvoeding de plaats kon innemen van een gezonde kennis van God ... Idem 417.

Als Mozes veertig jaar oud was "ging hij uit Midian" vers 11-15. De zaak van Mozes, dat hij een Egyptenaar gedood had werd bekend gemaakt door jaloerse Hebreeuwen, die Mozes berispt hadden. En als het de Farao bereikte was het grotelijks overdreven. En de Egyptenaren vertelden Farao dat Mozes van plan was van oorlog te voeren tegen de Egyptenaren en hen wilde overmeesteren en dat hij zelf wilde heersen als koning. Farao was uitnemend kwaad. Hij dacht dat de houding van Mozes veel betekenend was en dat er geen veiligheid was voor zijn koninkrijk, terwijl hij leefde. Hij gaf het bevel dat Mozes zou gedood worden. Maar deze bleef niet onwetend nopens de bedoelingen van Farao, en hij verliet in het geheim Egypte. De Heer richtte zijn loopbaan en hij vond een tehuis bij Jetro, een man die God aanbad. Hij was een herder alsook een priester van Midian. Zijn dochters hoedden de kudde. Maar spoedig werden de kudden onder de leiding van Mozes geplaatst, die de dochter van Jetro huwde, en die veertig jaar in Midian bleef. Mozes was te snel wanneer hij de Egyptenaar doodde. Hij veronderstelde dat het volk van Israël verstond dat Gods Voorzienigheid hem had doen opstaan om hen te verlossen. Maar God had de bedoeling niet om het volk van Israël te verlossen door oorlog, zoals Mozes dacht, maar door Zijn eigen macht, opdat de eer alleen aan Hem toegeschreven mocht worden.

God beheerste de handeling van Mozes in het neerslaan van de Egyptenaar om Zijn doel te bereiken. Hij had in Zijn Voorzienigheid Mozes in de koninklijke familie laten terecht komen, waar hij een grondige opvoeding gekregen had; en toch was hij niet gereed opdat God hem het werk, waarvoor Hij hem had geroepen om te vervullen, zou toevertrouwen. Mozes kon niet onmiddelijk het koninklijk hof verlaten en de gunsten hem toegekend als kleinkind van de koning, om het speciaal werk te vervullen, dat God hem toekende. Hij moest tijd hebben om een ondervinding op te doen, en opgevoed te worden in de school van tegenkanting en armoede. Zijn schoonvader vreesde God, en was speciaal in eer gehouden door al het volk dat hem omringde wegens zijn verreikende oordeel. Zijn invloed op Mozes was groot.

Als Mozes teruggetrokken leefde, zond de Heer Zijn engelen om hem speciaal in te lichten nopens de toekomst. Hier leerde hij meer volledig de grote les van zelfbeheersing en nederigheid. Hij hoedde de kudden van Jetro, en terwijl hij zijn nederige plichten van schaapherder volbracht, bereidde God hem om een geestelijke herder te worden van Zijn schapen, t, z. t. vanZijn volk Israël. Hij was tenvolle geschikt als generaal, om aan het hoofd te staan van een leger, en nu wilde de Heer hem de plichten leren en de diensten van een getrouwe herder van Zijn volk, om met tederheid te zorgen voor Zijn dwalende, dolende schapen. 3 Spir. Gifts 185 - 187.

Er waren eerst slechts weinig families die in Egypte terecht kwamen. Zij groeiden aan tot een grote menigte. Sommigen waren zorgzaam in het onderwijs van hun kinders in de wet van God, maar vele Israelieten waren getuige geweest van zoveel afgoderij, dat zij verwarde ideeën hadden nopens de wet van God. Dezen, die God vreesden aanriepen Hem in angst van geest opdat hun juk van droevige slavernij mocht verbroken worden en hen mocht wegbrengen uit het land van gevangenhouding, OPDAT ZIJ VRIJ MOGEN ZIJN OM Hem te dienen, God hoorde hun geroep en deed Mozes opstaan als instrument om de bevrijding van zijn volk te verwezenlijken. The Story of Redemption. 147.