.

Dr. Walter Veith, voorzitter, afdeling Zoologie van de universiteit van de Westkaap, Zuid-Afrika

Hoe God een professor in de evolutieleer tot creationisme leidde. ..

" Jouw moeder zal in de hel branden," zei mijn godsdienstleraar telkens weer. "Ze zal voor eeuwig gepijnigd worden." Vanaf toen besloot ik dat ik God, als die al bestond, zou haten. Hoe kon een God van liefde zo 'n trouwe moeder als de mijne, straffen? Met mijn tiende was ik een overtuigd atheïst. Voor mij bestond God niet! Mijn plichtsgetrouwe rooms-katholieke vader had priester willen worden, totdat hij verliefd werd op een lieftallige jonge dame ,die lutherse Duits van herkomst was -mijn moeder. Vóór het uitvaardigen van Vaticaan 11, geloofden katholieken dat lutheranen verloren en buiten de hemel gesloten waren, maar mijn ouders hebben niet één keer over godsdienst getwist. Mijn vader beloofde zijn kinderen katholiek op te voeden en mijn moeder accepteerde dit.

Toen ik bijna acht jaar was, bezocht het onheilons. Dokters stelden vast dat mijn moeder kanker had en zij gaven haar nog twee tot vier maanden te leven. Met een sterk geloof en een enorme vastberadenheid leefde ze nog vier jaar! Tijdens deze meest verschrikkelijke jaren van mijn leven, zag ik mijn moeder erg lijden vanwege de ontelbare operaties en de pijnlijke bestralingen. Zoals de meeste jonge jongens, was ik erg op mijn moeder gesteld. Waarom Iaat God haar zo vreselijk lijden? , vroeg ik me af. Ik ging naar een Duits lutherse school in Zuid-Afrika. Omdat mijn vader belooft had mij rooms-katholiek op te voeden, zorgde de school er voor dat ik en andere kinderen van rooms-katholieke ouders, godsdienstonderricht kregen van een non, die elke dag naar onze school kwam. De zuster, die ons onderricht

gaf, bleek een overijverige voorvechter van haar geloof te zij n. Maar voor een jongen, die moest toezien hoe zijn moeder stierf, bleek dit rampzalig te zijn. "Het is zo vreselijk jammer dat je moeder een protestant is, die nooit het hemels koninkrijk k zal zien," vertelde ze me. " Je moeder zal eeuwig pijn lijden in de hel." Mijn moeder lijdt al genoeg, dacht ik bij mijzelf. Hoe kan een God van liefde haar nog meer laten lijden? Elke zondag ging ik trouw met mij n vader naar de kerk en deed ik alle dingen die een goede rooms-katholiek behoorde te doen. Maar de voortdurende opmerkingen van de ijverige non, die mij vertelde dat mijn moeder naar de hel zou gaan, maakte mij in toenemende mate bitter. Opeen dag werd ik zo boos, dat ik mijn catechismus nam, deze in tweeën scheurde en ze naar haar hoofd gooide. In niet bepaald vriendelijke woorden vertelde ik haar precies wat zij met haar God kon doen.

WEGGESTUURD

Ik werd meteen van haar klas gedispenseerd. Binnen niet al te lange tijd kreeg ik moeilijkheden met een andere leraar en werd ook daar weggestuurd. Ik werd rebels, sprak oneerbiedig, spijbelde en gooide zelfs dennenappels naar mijn leraren! Een onmogelijk kind! Ik vertelde mijn ouders niet dat ik me op school gedroeg als een klein monstertje. En zij zijn daar gelukkig ook nooit achtergekomen. Toen mijn lieve moeder stierf, net nadat ik twaalf geworden was, hertrouwde mijn vader. Mijn stiefmoeder vond mij onuitstaanbaar. Problemen op school en thuis namen toe en uiteindelijk vroeg de directeur mij de school te verlaten. Het beste voor mij zou zijn, zo besloten mijn ouders, dat ik weg van huis was, op een internaat, een handelsschool. Dat was het tijdstip dat ik wakker werd.

Dat niet, dacht ik. Dat is niets voor mij. Vóórdat ik mijn familie kon overtuigen me naar en andere school te doen, woonde ik op diverse plaatsen. Op de nieuwe school deed ik goed mijn best. Toen ik met mijn middelbare schoolopleiding klaar was bezocht ik de universiteit in Kaapstad, waar ik mij n diploma haalde met als afstudeerhoofdvak 'zoölogie'. Deze school, die als christelijke universiteit opgericht was, bood nog steeds het vak theologie aan, maar haar wetenschappelijke vakken waren uitermate werelds. Zij verhieven de evolutieleer.

EVOLUTIELEER

Elk vak had een evolutiebasis. Ik leerde al gauw de hele evolutieleer. " Dit is het antwoord op mijn probleem, " riep ik verheugd uit. Mijn moeder brandt niet in de hel. Er bestaat niet eens een hel. Er bestaat ook geen hemel. En er bestaat ook geen God! De medewerkers. van mijn professor werden naar musea over de hele wereld gezonden vanwege zijn onderzoek betreffende de ontwikkelingen van de vaardigheden van de mens.

In de weekenden en tijdens de vakanties, ging ik met mijn collega kamergenoot mee naar huis. Hier ontmoette ik zijn erg aantrekkelijke zus. Ik overtuigde haar ervan dat zij een veel betere kamergenoot zou zijn dan haar broer en we trouwden.

Ik was atheïst, maar mijn vrouw was in een totaal verschillend milieu opgevoed. Haar vader ,een journalist, had zich enorm verdiept in het occultisme, zoals dat zich in Afrika voordoet. Allereerst dacht hij dat' het bovennatuurlijke' één grote grap was. Totdat hij tijdens een séance door een onzichtbare arm beetgepakt werd. Toen hij zich steeds meer met het occulte bezig ging houden, begonnen zich thuis vreemde dingen af te spelen.

zelf uit wandelen ging. Vaatwerk vloog door het huis tegen de muur kapot. De schoenen van een klein kind gingen uit zichzelf aan de wandel als het kind al naar bed was. Hij schreef boeken over Afrikaanse toverkracht en New Age. Later zou zijn invloed ons nog danig achter- volgen.

ONDERRICHT

Nadat we trouwden behaalde ik mijn doctorsgraad in zoologie en werd aangenomen als Ieraar. Daarna kreeg ik een aanbod om senior-leraar te worden op Stellenbos University. Mijn hele leven draaide rond 'de evolutieleer' .Ik onderrichtte evolutie en als filologist studeerde ik literatuur op het gebied van evolutie. God bestond niet. Als iemand zijn naam zelfs durfde te noemen, was er iets binnenin mij dat ging branden. Tijdens een lezing over evolutie aan 300 eerstejaars studenten, stond één studente op. "Excuseer mij," zei ze. "Wat u zegt, Dr. Veith, is een leugen. God schiep de hemel en de aarde in zes dagen. Hij is de Schepper van het universum." Ik explodeerde en hakte haar vervolgens op onvoorstelbare wijze in de pan. Uiteindelijk ging ze zitten en huilde. Dat heb ik even goed gedaan, dacht ik bij mijzelf. De studenten vertrokken zeer onder de indruk van mijn welsprekendheid, hen aantonende hoe zot het was te geloven in de scheppingsleer . Terug in mijn kantoor, zat ik verheugd aan mij n bureau. Maar niet voor lang. Een klein stemmetje ach- ter in mijn hoofd zei: "Wat ben jij gemeen zeg! Hoe kon je dit meisje zo aanvallen en vernederen?" Mijn geweten liet me niet met rust. Ik voelde me verschrikkelijk. Mijn vrouw was ondertussen zwanger geworden van ons derde kind en mijn schoonvaderverhuisde naar een appartement naast ons. Zijn invloeden relatie met het occulte leken probIemen met zich mee te brengen. Mijn vrouw bracht haar gehele zwangerschap door in en buiten het zieken- huis. We dachten dat ze zou sterven. Eindelijk baarde ze een kleine baby een jongen.

DROOM

Op een nacht, toen ik onze zoal thuis had gebracht, droomde ik dat ik gewurgd werd. Ik werd om twee uur in de nacht, badend in het zweet, wakker. Het hart bonsde in mijn keel. Meteen daarop begon in de kamer ernaast onze baby luidkeels te schreeuwen, alsof hij vermoord werd. Mijn vrouwen ik renden naar zijn bedje en namen hem op. "Waarom beefde baby zo heftig?", vroeg ik. Mijn vrouw riep uit: "Hij heeft hoge koorts! lk denk dat hij dood gaat!" We haastten ons naar het ziekenhuis met onze kleine, waar ze hem op een speciale afdeling legden en kunstmatig beademden. Zijn leven hing aan een zijden draadje gedurende vele angstige uren. Toen de koorts tenslotte week, namen we hem weer mee naar huis. Het was angstwekkend. Ongeveer vier weken gingen voorbij en precies om twee uur' s nachts werd ik wakker en riep ik tot mijn vrouw: "Ik droomde dat ik gewurgd werd." Meteen daarop begon onze baby in de kamer ernaast te schreeuwen. Zijn temperatuur steeg en hij viel buiten bewustzijn. We dachten dat hij zou sterven voordat we medische hulp konden halen. Weer in het ziekenhuis werkten de artsen en zusters koorstachtig aan zijn toestand om hem in leven te houden.

BEZETEN

Dit vond minstens achtmaal plaats - zo vaak dat het ziekenhuis al een kamertje gereserveerd had, gereed voor onze komst. De artsen konden ons niet vertellen wat er aan de hand was. Op een keer zei één van de artsen tegen ons: "Dit is ongelooflijk. Uw zoon is nog geen jaar en we hadden vier volwassenen nodig om hem in bedwang te houden. Hij moet wel bezeten zijn." Zelfs een geharde atheïst wordt aan het denken gezet als dezelfde dingen weken, zelfs maanden achtereen gebeuren. Deze twee gebeurtenissen moeten met elkaar in verband gebracht worden. Zittend naast mijn zoon in het ziekenhuis, overdacht ik de hele situatie nog eens. Er schijnt geen medische hulp te zijn. Dokters hebben geen remedie. Waar kan ik het antwoord van het probleem van onze baby vinden? Houdt dit verband met mijn nachtmerries of is het de invloed van mijn schoonvader, die diep in het occultisme zit? Ik dacht na over de rooms-katholieke kerk en haar macht over demonen. Ik ga naar mijn oude kerk terug en vraag om hulp, besloot ik. Toen ik mijn kerk de volgende dag. bezocht, vond ik een niet al te nuchtere priester met een fles brandewijn in zijn hand. Ik liep op hem toe en zei: "Ik ben rooms- katholiek, maar ik kom tegenwoordig nooit meer in de kerk. Hij keek me aan. "Zo, en wat is uw probleem?" "Ik ben een wetenschapper en een atheïst." Stamelend vervolgde ik: "Ik weet eigenlijk niet goed wat ik moet zeggen. We hebben zeer vreemde zaken die in ons huis gebeuren." "Even wachten," onderbrak hij me. "Ik wil hiermee niets te maken hebben. Dat ligt buiten mijn gebied. Geef me je naam en telefoonnummer en er zal iemand met u contact opnemen." Spoedig daarop belde een andere priester me, die erg gecultiveerd klonk. "Kom en tref me in het klooster," zo nodigde hij me uit.

INDRUKWEKKEND

Ik haastte me hem te kunnen ontmoeten. Wat een indrukwekkende man, dacht ik. Ik nam zijn uitnodiging om te gaan zitten aan. Zijn vriendelijke ogen keken me doordringend aan. "U heeft een probleem in uw gezin. Satan probeert uw zoon te doden en u te terroriseren. " Mijn mond viel open van verbazing. "Hoe weet u dit?"vroeg ik hem. "Ik heb het niemand verteld." "Dat doet er nu niet toe, hoe ik dit weet," zei hij, "het probleem is zó ernstig dat we alle zeilen moeten bijzetten om hiervan verlost te worden. We moeten een mis in uw huis opdragen." Hij ging verder. "Het is ongeoorloofd een mis in een privé-woning op te dragen. Daarvoor heb ik een speciale toestemming van de bisschop nodig. Maar wees niet bezorgd. ..de vergunning heb i kal. Hij liet mij een brief zien. Deze was door de bisschop ondertekend en gaf hem permissie een mis in mijn huis op te dragen. Hoe kan dit? vroeg ik mij verbaasd af. Ik heb hem niets verteld.

Toch kent hij mijn probleem en heeft alles al geregeld. "Het is overtuigend," zei ik. "U mag naar mijn huis komen om te doen wat ook maar nodig is. Ik vervolg de met, "u moet weten dat ik een atheïst ben en vele jaren niet naar de kerk ben geweest." "U zult geen atheïst meer zijn. En wat is uw vrouw?" "Zij is geen katholiek," antwoordde de ik. "Zij is hervormd." "Dat is geen probleem," verzekerde hij me.

EXCORCISME

- Toen hij bij ons thuiskwam, was mijnvrouw net als ik onder de indruk van de man. De priester vroeg om een rondleiding door ons huis. Hij stopte in de babykamer. "Dit is de ergste kamer in uw huis," zei hij. "Maar we moeten uw hele huis bezweren. Wilt u alstublieft wat water halen?" Hij voegde aan het water wat' heilig zout' toe en met het zout maakte hij het teken van een kruis in het water . Met deze schaal 'heilig water' ging hij het hele huis door en maakte het kruisteken boven elk raam en elke deur. De priester vertelde me dat hij een ring bezat, een relikwie van een heilige, die bij machte was boze geesten uit te drijven. Hij begon met het opzeggen van de mis en al onze huisdieren kwamen aangerend om bij hem te zitten. Wow! Dit is werkelijk vreemd, dacht ik. Wat gebeurt hier? Na de mis, gaf hij me enkele amuletten van Lourdes, die ik boven elk kinderbed moest ophangen. Voordat hij ons verliet, nam hij zijn eigen ordinantiekruis en overhandigde die mij en zei: "Hang deze boven het bed van uw baby .Ik vind het vreselijk wanneer de duivel kleine kinderen vernietigt."

Mijn vrouwen ik konden niet wachten tot het avond werd om te zien wat er zou gaan gebeuren. Normaal huilde ons kind verschrikkelijk als het naar bed moest. Hij kromde zich in een foetushouding en sloeg tegen de zijkant van zijn bedje. Nu echter rolde hij zich op zijn ruggetje, maakte vriendelijke 'goo-goo' geluidjes en viel in slaap. Voor de eerste keer in zijn leven sliep hij de hele nacht door . Zo ook de volgende nacht, en de hele week, en de hele maand. En ik had geen nachtmerries meer! Hoe reageert een geharde atheïstische wetensschaper hierop? Wat zal ik gaan doen? De kerk heeft O"5 enorm grote probleem opgelost. Zal ik nu doorgaan met te zeggen, 'er bestaat geen God?; heb ik een verantwoordelijkheid ten aanzien van deze God? Mijn vrouwen ik worstelden met deze vragen maandenlang. Uiteindelijk zei ik: "Lieveling, ik heb geen keus. Ik ga terug naar de kerk." Maar zelfs toen ik de kerk bezocht, vroeg ik me af: geloof ik werklijk in God? Ik ben er nog niet zo zeker van.

TIMMERMAN

- Op een dag besloot ik mijn keuken te verbouwen. Ik koos een Duitse timmerman uit om het werk te doen. Toen hij kwam, bemerkte ik zijn sticker, die op de bumper van de auto geplakt was. Er stond op: "Mijn baas is Timmerman." Toen we overeen- kwamen, dat hij het werk zou aannemen, zei hij: "Ik wandel trouwens met de Here." Ik keek hem recht in de ogen aan en zei: "Jij wandelt met de Here... ik wil alleen een keuken. Is dat O.K. ?" Hij zei: "O.K. maar mag ik u dan dit geven?" en hij gaf me een folder. Ik nam hem aan en deed hem vervolgens in een Iade. Ondertussen bleef ik elke zondag de kerk bezoeken. Ik vroeg de priester naar zijn idee omtrent evolutie en schepping. Hij zei: "lederen weet dat we door evolutie ontstaan zijn." Geweldig, dacht ik, ik kan gewoon met mijn evolutie doorgaan en toch in Godgeloven. Ik begon meer op me gemak te voelen.

VRAGEN

Toen ik de catechismus las, vroeg ik me verwonderd af: Waarom zou God telkens weer dezelfde riten willen? De wekelijkse viering van de eucharistie begon me te vervelen. Waarom zeggen ze constant dezelfde gebeden op, en vieren telkens dezelfde riten? De leer wat betreft de transsubstantiatie ging mijn verstand te boven. Heeft de priester werkelijk macht het brood en de wijn in het lichaam van Christus te veranderen?

Op een dag wandelde ik de katholieke kerk binnen en ging op de achterste rij zitten, helemaal alleen. Opeens realiseerde ik me: Zij hebben God in dat kistje opgesloten! Ik was geschokt, in mijn kerk werd de hostie in een kistje bewaard. Het maakte me geïrriteerd en boos. Maar God moet hier zijn! Ik streed met mezelf. Kijk maar naar de veranderingen in mijn huis. We hebben nu vrede. Mijn vrouw is zelfs bereid om rooms-katholiek te worden. Ik had de priester gebeld om langs te komen, zodat zij lid van zijn kerk kon worden, maar hij leek altijd te druk te zijn.

Ik probeerde te bidden: "Waar bent u God? Ik ken u niet." Daar zittend op die achterste rij, met niemand om me heen, zei ik tenslotte: "O.K. God, als u echt bestaat, laat het me dan zien." Ik voelde me meteen beter, stond op en haastte me terug naar huis. Terwijl ik mijn lade doorzocht, vond ik de folder die ik van de Duitse timmerman, een jaar geleden had gekregen. Ik moest lachen toen ik weer dacht aan zijn uitspraak: "Ik wandel met de Here."

DE TIEN GEBODEN

De folder had drie kolommen met twee verschillende bijbel vertalingen van de tien geboden: de lutherse en de katholiekeversie. Het verklaarde hoe de rooms- katholieke kerk Gods wet veranderd had, met bijbelverwijzingen hoe deze veranderd waren. Dit is rommel, dacht ik. Het is werkelijk nonsens.

We hadden een heel aantal catechismussen rondzwerven, greep een willekeurige en ontdekte dat daarin de geboden precies vermeld stonden zoals in de folder de katholieke versie aangaf. Ik riep mijn vrouw: "Kun je me alsjeblieft een Bijbel geven." "Ik geloof niet dat we er een hebben," zei ze. Ik herinnerde me een doos met boeken in onze garage, die we van een oude dame eens gekregen hadden. Kleine oude dametjes hebben meestal een Bijbel, dacht ik. En zowaar, ik vond een Bijbel." Ik sloeg Exodus 20 op. De tien geboden waren verschillend van die in de catechismus stonden. Ik was verward. Ik belde de timmerman: "Herinnert u zich nog dat u bij ons de keuken geïnstalleerd heeft vorig jaar?" "Ja," zei hij. "Ik weet niet waarom, maar ik heb u de hele dag geprobeerd te bellen." ' "Kunt u misschien even langskomen," nodigde ik hem uit. Mijn Bijbel en catechismus lagen beiden geopend op de plek van de tien geboden, toen hij binnenkwam. Ik stelde hem meteen de vraag: "Waarom zijn deze zo verschillend?"

BIJBELSTUDIE

Hij nam me mee naar de profetie van Daniel zeven. We studeerden tot bijna drie uur in de nacht. Hij kwam de volgende dag terug en de daarop volgende dag. In drie dagen tijd gingen we door Daniel en Openbaring heen. Hij liet me alle historische feiten over koningen, koninkrijken en de opkomst van het pausdom zien. Interessant, dacht ik, maar ik geloof er niets van. Overpeinzend besloot ik alles zelf nog eens na te gaan. Op de theologische afdeling van de universiteit, keek ik alle materialen na die ik maar kon vinden. Het duurde niet lang of ik ontdekte dat hetgeen de timmerman me had laten zien vanuit de Bijbel over Babylon, MedoPerzie, Griekenland en Rome, gevolgd door de Europese koninkrijken, werkelijk waar was. Uitermate geschokt was ik, toen ik zag dat de kleine horen van Daniel zeven, historisch gezien geen andere macht kon zijn dan de rooms-katholieke kerk. Om zeker van de zaak te zijn heb ik ook de visie dat de kleine horen Antiochus IV Epiphanes is, onderzocht. Maar deze voldeed niet aan de schriftuurlijke gegevens. Om beide partijen een gelijke kans te geven belde ik mijn priester op. "Ik heb een bepaald onderwerp dat ik met u wil bespreken," zei ik. "Kunt u mij alstublieft thuis bezoeken?" We ontvingen hem toen mijn vrouw en ik de profetische hoofdstukken in Daniël bekeken. "Het is duidelijk," verklaarde ik. "De Bijbel voorspelde een macht die zou opkomen en zou proberen Gods geboden te veranderen."

Mijn priester keek ons aan en zei: "Over dit onderwerp kan ik niet spreken met jullie, omdat ik geen verstand van de Bijbel heb." Overrompeld door zijn antwoord, dacht ik bij mijzelf: Je bent een priester en je hebt geen verstand van de Schrift? Hij vervolgde: "De kerk heeft specialisten, die de profetie bestuderen, maar wat mij betreft, ik begrijp er niet veel van." Toen stond hij op, excuseerde zich en vertrok. Ik nodigde predikanten van andere kerken bij mij thuis uit. Telkens als we bij de kleine horen belandden, zeiden ze: Het is Antiochus Epiphanes. Dan stond ik op en zei : "Geachte heren, dat is onmogelijk, omdat de kleine horen na Rome opkwam. Het kan niet plaatsvinden tijdens het Griekse rijk. Binnen korte tijd, stonden zij allen op en vertrokken, mij meer overtuigd dan ooit achterlatende. De kleine horen moet de kerk van Rome zijn-

DILEMMA

Hierdoor kwam ik met een groot dilemma te zitten. Moet ik voortgaan met op de zondag naar de kerk te gaan, als de bijbelse profetie de roomse kerk als werkende tegen Christus, voorstelt? Nog erger, de timmerman begon over de sabbat te spreken. Hij doorliep alle sabbatteksten.

"Dit is belachelijk," zei ik. "Hoe kun je een gebod houden, dat zegt dat God in slechts zes dagen de hemel, de aarde en de zee en al wat erin is geschapen heeft? Het is wetenschappelijk bewezen dat alles zijn oorsprong heeft in de evolutie door middel van miljoenen jaren." Mijn vriend de timmerman glimlachte. "Nee, niet doorevolutie. God schiep alles." Het gezicht van de eerstejaars studente kwam me weer voor de geest. Ik keerde me naar de timmerman: "Vriend, wat je zegt over een zes daagse schepping is absolute lariekoek." "Wacht," zei hij. "Ik zal bewijzen dat de schepping realiteit is."

"O.K., probeer maar," zei ik. Hij probeerde inderdaad. De volgende dag kwam hij met een enorme stapel boeken over de schepping en overhandigde me deze. Telkens als ik klaar was met een college-uur aan de universiteit, ging ik terug naar mijn kamer en doorzocht alle boeken. Toen ik ze teruggaf vroeg hij me: "En, wat denk je?" "Rotzooi," antwoordde ik. Hij argumenteerde niet. Hij kwam alleen met een nieuwe stapel boeken aanzetten. "Ze zijn zo onwetenschappelijk," verklaarde ik. "Ik kan het chaotische materiaal, dat in jouw boeken gepubliceerd is niet aanvaarden. Jij behoort tot het 'platte-aarde-gezelschap."

Elke keer als hij' God de schepper' zei, maakte ik hem met mijn 'wetenschap' af. Ik kende alle terminologie. Ik was immers een evolutionist. Ik was getraind in het ombrengen van iedereen die durfde te stellen dat God iets met ons bestaan te doen had. De arme timmerman, totaal gefrustreerd, zei uiteindelijk: "Ik heb geen probleem met de schepping. Jij hebt een probleem ermee. Dan moet je het zelf ook maar oplossen."

PERSOONLIJKE VRAAG

Hierdoor werd de bal weer teruggekaatst. U kunt zich niet voorstellen hoe ik de Bijbel ben gaan bestuderen. In twee maanden tijd had ik mijn Bijbel zó versleten dat ik hem moest wegdoen. Mijn vrouw zei: "Dat sabbat-idee is heel vreemd. Het slaat nergens op." Op een dag overhandigde de secretaresse van mijn afdeling me een grote stapel documenten. In een onbenut moment ging ik vluchtig door de stapel heen en zag dat het allemaal materiaal tegen de sabbat en het zevendedags-adventisme was. Dit verbaasde me ten zeerste omdat niemand afwist van onze strijd met de sabbatskwestie. Mijn collega's waren allemaal atheïsten. Ik zou nooit toegeven dat ik over religie nadacht. Nog steeds worstelend met de evolutie, gaf ik het materiaal aan mijn vrouw. "Wil jij dit doornemen?" vroeg ik. "Misschien is er voor ons nog een uitweg." Terwijl ik met de evolutie in de knoop lag, worstelde zij met de sabbat. Toen ze al het materiaal doorgelezen had, zei mijn vrouw: "Dit document heeft me ervan overtuigd dat de sabbatjuist is. Ik heb elk citaat nagekeken en heb het naast de Bijbel gelegd. Telkens blijkt het neer te komen op het woord van een mens tegenover wat Gods woord duidelijk leert." Een document tegen de sabbat overtuigde haar ervan dat de sabbat de dag is om als christen te houden! "Dat is wel een heel grootprobleem voor nee, "zei ik tegen haar."Ik ga niet een dag heiligen, waarop ik een zes daagse schepping gedenk, terwijl iedereen weet dat het ontstaan minstens zes miljoen jaar geduurd heeft." Worstelend met de sabbat en de schepping, bad ik tenslotte: "O.K., God. Als u bestaat en er is iets mis met de evolutietheorie, die ik leer en geloof, moet U me dat laten zien."

ANTWOORD OP GEBED

Onze universiteit bezat de grootste op evolutie gerichte bibliotheek van het zuidelijk halfrond. Ik ging er heen en leende een boek. Op weg naar de uitgang liep ik een collega tegen het lijf die me tegenhield en zei: "Wacht eens, waarom neem je dit boek? Er is een gloednieuwe editie." We liepen samen terug en ik zocht naar de nieuwere editie. Ik begon de twee boeken gelijk op te lezen - bladzijde voor bladzijde. De oude versie zei dat er een groot probleem lag bij 'walvissen', omdat deze plotseling in het fossielregister, geheel geformeerd, tevoorschijn kwamen. De nieuwe uitgave gebruikte een heel aantal wetenschappelijke termen en zei dan dat walvissen een zeer verre oorsprong hadden die van de ene vorm naar de andere langzaam geëvolueerd waren.

Ik doorzocht het ene evolutiemodel na het andere. De oude uitgave gaf altijd toe dat er onopgeloste moeilijkheden waren, terwijl de nieuwe editie nooit enig probleem toegaf. Daar zit een luchtje aan, dacht ik. Het leek of er telkens een wonder gebeurde als ik naar de bibliotheek ging. Het ene boek zei 'dit' en het andere precies het tegenovergestelde.

Het bleef me dag en nacht bezighouden. Ik gaf in die tijd 'erfelijkheidsleer' en begon een lijst op te stellen met problemen, die opgelost moesten worden als de evolutieleer waar was. Mijn lijst groeide onrust barend snel. Het verbaasde me. Ik ontdekte enorme problemen.

OPNIEUW PROBLEMEN

Terwijl we verder studeerden begon onze baby, die inmiddels een kleine peuter geworden was, weer problemen te krijgen. Op een keer kreeg ik om twee uur 's nachts weer dezelfde nachtmerrie als voorheen, namelijk dat ik gewurgd werd. Ik werd met een schok wakker. In de kamer naast ons begon de kleine te schreeuwen. Zijn temperatuur steeg, maar gelukkig konden we alles nog ondercontrole houden. Dit is té merkwaardig, dacht ik.

Mijn timmermansvriend luisterde vol geduld, toen ik hem vertelde wat er thuis gebeurde. "Maak je geen zorgen," zei hij. "We zullen voor jullie bidden." En het probleem hield op. De timmerman had mensen gevraagd om hun wekker op twee uur 's nacht te zetten, op te staan en voor een familie te bidden, die zij niet kenden. Er was vrede in het huis teruggekeerd, deed de ronde, waarop één zuster besloot niet op te staan om te bidden. Die nacht had ik mijn droom weer en het kind schreeuwde. Hieraan terugdenkend, realiseer ik me dat God het gebed van één individu niet nodig heeft, maar er lag een les in die zeer belangrijk voor mij werd. God wil eenheid en Hij wil dat zijn volk samen staat. De volgende nacht had de zuster de wekker weer gezet. God beantwoordde het gebed van mensen die we nooit hadden gezien. Ik had geen nachtmerries meer en onze zoon begon zich als een kleine engel te gedragen.

BESLISSING

We kwamen op een punt, waar ik zei: "Ik kan niet blijven toekijken. Ik heb de betekenis van Hebreeuwse en Griekse woorden nagevraagd bij professors aan de universiteit. Ik heb historische feiten nagezocht. Ik heb uitgevonden dat de evolutieleer een onbewijsbare theorie is. Ik heb bijbelprofetieën onderzocht. Ik heb bestudeerd wat andere kerken leren. Er is geen uitweg." Ik vertelde mijn familie: "We gaande sabbat vieren en zullen de kerk van de zevende-dags adventisten bezoeken."

Mijn vrouw brak in tranen uit toen ze voor het eerst adventisten zag. "Ze zien er zo anders uit. Ze eten vreemd voedsel. Ik wil mijn oude leerstijl weer terug." Ik dacht, wateen vreemde kerk. Ik was gewend om met een t-shirt en spijkerbroek naar de mis te gaan. Yuck, dacht ik. Adventistische mannen dragen pakken met stropdassen. De Heilige Geest sprak mijn geweten enorm aan. "Nu houd je wel de sabbat, maar je geeft nog steeds les in de evolutieleer. "In mijn hart wist ik dat ik een verandering moest aanbrengen. Ik bereidde een lezing voor in erfelijkheidsleer, waarin ik aantoonde dat de evolutietheorie onmogelijk is.

Twee weken later werd ik gevraagd om de leiding te nemen in een discussie over evolutie voor afgestudeerde kandidaten. Mijn hartwas met angst vervuld. Ga ik in deze lezing doen alsof ik degene ben die ik niet ben, of sta ik pal voor hetgeen ik nu geloop Dan verlies ik mijn gezicht onder al mijn collega's. Mijnnieuwe vrienden in de adventkerk bleken minder vreemd te zijn en beloofden voor me te bidden.

OPEN KAART SPELEN

Bij deze bijeenkomst stond ik oog in oog met alle eindexamenstudenten en de gehele staf. Ik begon de lezing en ging door het hele 'gen-systeem' en belichtte elk probleem dat ik ontdekt had In mijn onderzoek. Aan het eind stelde ik nadrukkelijk vast: "Daarom is evolutie niet mogelijk!" Je kon een speld horen vallen. Daarna brak de hellos. Eén collega werd knalrood en begon me uit te schelden. Toen de rust teruggekeerd was stond een 'cumlaude- studente' op. TerwijI ze zich naar haar professor keerde zei ze: "Toen ik naar deze universiteit kwam, geloofde ik in God en had een relatie met Hem. Ik had een goed leven. Nu geloof ik nergens meer in. U heeft me van mijn geloof beroofd en mijn leven is één grote misere. Dr. Veiths lezing heeft deze middag laten zien dat u me misleid heeft." Kunt u zich voorstellen wat er gebeurde? Ze hielden een speciale vergadering en besloten dat de basis van alle lessen de evolutieleer zou moeten zijn. Dit was voor mij het einde. Wat wetenschappelijke geloofwaardigheid aangaat was mijn leven waardeloos geworden. Ik diende mijn ontslag in.

Toen confronteerde het hoofd van de afdeling me met de vraag: " Je kunt niet zomaar je ontslag indienen. Je bent een geliefde, populaire leraar en de meeste afstudeerstudenten zijn onder jouw hoede." De rector van de universiteit liet me bij zich komen en we spraken een hele tijd met elkaar. "En wat zou je ervan denken de zaak eens te laten rusten? We zouden je kunnen promoten tot professor." Allerlei ideeën vlogen door mijn hoofd. Wat een verleiding. Dan zou ik één van de jongste professors zijn.

Ik keek hem aan en zei: "Meneer ,de prijs is té hoog. Ik moet stoppen met lesgeven." "Het is uw besluit," zei hij. "Maar even tussen ons -wie denk je dat de waarheid heeft?" Ik antwoordde: "De Bijbel heeft de waarheid." "Nee, ik wil weten, wie jij denk dat de waarheid heeft." Ik aarzelde. "Het zijn zij die bij elkaar komen op het Helderberg College." "Dat is niet wat ik je vraag. Welke kerk heeft de waarheid?" Hij vroeg het me driekeer .Achterin mijn hoofd kon ik een haan horen kraaien. "Meneer, de kerk van de zevendedags-adventisten leert de waarheid." Nu ben ik er geweest, dacht ik bij mezelf. en verwachtte een tirade van de rector. Hij zei heel eenvoudig: "Dank je wel. Gefeliciteerd met jouw keuze. Ik hoop dat alles goed met je mag gaan."

ZEGENINGEN

Omdat ik mij n ontslag had ingediend, zette ik mijn huis te koop. De eerste man die kwam kijken, kocht het. Hij betaalde de koopsom. Geen afdingen, niets. We namen het gelden kochten een zuivelboerderij. Mijn vrouwen ik hadden het plan om een 'getuigenis-oord' te beginnen. We plantten tarwe en het groeide zó hoog, dat boeren van de hele omtrek kwamen kijken. Ze zeiden: "Een man van een universiteit, zoals jij, moet zeker iets weten dat wij niet weten." "Nee," zei ik. "Wedoen precies wat jullie doen." Achter in mijn hoofd dacht ik: Het is omdat we met de Here wandelden. Ik stelde me voor: Nu we christenen zijn, zal alles geweldig gaan. Hoe weinig besefte ik dees die God me wilde leren. Naast het geld dat we van de verkoop van ons huis hadden, erfde ik wat geld van mijn vader. Dat investeerden we allemaal. Bovendien sloot ik een lening af om er zeker van te zijn dat we de beste boerderij in de hele omtrek hadden.

RAMPEN

Toen streek een grote zwerm vogels neer. Zij lieten alle boerderijen in de omgeving die kort tarwe hadden, liggen en maakten mijn lange tarwe tot hun woning. Ze aten en aten en aten, totdat mijn tarwe niet meer dan wat stoppels was. Een grote bron van verwachte inkomsten verdween als sneeuw voor de zon.

Economische maatregelen volgden; de economie van Zuid-Afrika stortte in; de rente van 3 a 4 % schoot omhoog tot 28 %; lonen, die eerst een schijntje waren om uit te betalen, bezorgden nu slapeloze nachten. Ik riep het uit: "God, hoe kunt u mee dit nu aandoen?" De vogels hebben mijn tarwe opgegeten. Ik heb geen mogelijkheid mijzelf te onderhouden. Mijn wetenschappelijke baan was naar de maan. Ik kan niet naar mijn oude werk terug. Het is afgelopen met me."

Maar het werd nog erger. We verloren beiden onze auto in een auto-ongeval. Alles wat ik nu nog had was onze boerderij en meer schuld dan de boerderij waard was. Mijn vrouw werd erg depressief. We bleven onszelf af vragen: hebben we het juiste gedaan? Is dit hoe God omgaat met diegenen die Hem liefhebben? We verenigden ons als familie om de zaken op een rijtje te zetten.

EEN AANBOD

We lagen in een enorme strijd toen de priester, die op ons zo' n indruk had gemaakt, ons belde. "Waarom belt u? , vroeg ik. "Weetje datje vader gestorven is. Hij heeft vreselijke problemen in het vagevuur." "Hoe weet u dat?" vroeg ik. Ik had de toestand van de doden bestudeerd en geloofde wat de Bijbel leert over het slapen in het graf tot de wederopstanding.

Hij zei: "De nonnen in het klooster, die nooit de buitenwereld zien, vertelden het me. Je kunt maar beter terug naar de kerk gaan en missen op laten dragen, zodat het probleem zal verdwijnen." Ik zag de priester als een oprecht mens, alleen erg misleid, daarom antwoordde ik met: "Dank u beleefd voor de informatie." Daarna legde ik de horen neer en dacht: Sorry duivel, je bent te laat.

Ik geloof dat, toen de priester een mis in ons huis hield en ons kind beter werd, dat dat een rookgordijn was. De duivel gaf de demonen de opdracht een stap terug te doen, zodat wij gestrikt werden. En dat gebeurde ook. We gingen inderdaad terug naar de katholieke kerk. Maar toen wij de Bijbel gingen bestuderen kreeg onze zoon weer problemen. Nadat ons besluit echter vaststond om Jezus te volgen, werd ons 'probleemkind' de liefste, meest geestelijk ingestelde kleine jongen, die je kunt wensen.

God had ons naar Zijn waarheid geleid, maar ik kon het niet begrijpen: " Waarom zij n we nu zonder gelden op het randje om onze boerderij kwijt te raken?" Verbannen door mijn universiteitsvrienden, werd ik uitgelachen door de academische wereld, met geen enkele kans om naar mijn oude werk terug te keren. Zondergeld en zonder voedsel op de tafel knielde onze familie samen neer en deed een beroep op elke belofte in de Bijbel.

BELOFTEN

"Heer, bad ik, "U heeft beloofd in onze behoeften te voorzien. U heeft beloofd dat de kinderen der gerechtigheid niet zullen hoeven te bedelen om brood." We hadden de beloften ook opgeschreven; en ik vervolgde mijn gebed, "Heer, we geloven dat deze beloften voor ons gelden. Alstublieft laat ons niet zonder geld en voedsel. Uw wil geschiede." Onze levens waren in Gods hand gelegd en we sliepen tevreden. De volgende morgen nam ik de telefoon op en een professor van de universiteit was aan de lijn: "We hebben dringend een leraar nodig, die de plaats inneemt van iemand die uitvalt voor één jaar. Wilt u komen en zijn lessen overnemen?" "Maar hoe zit het met mijn geloof inde schepping?" Ik kan geen evolutieleer onderwijzen." "Dat maakt niets uit!", zei hij . "Bekijk het vanuit de wetenschap. We zitten erg omhoog en hebben een vervanger nodig. Wilt u komen?" "Dat is geweldig. Wanneer moet ik beginnen?" "Het duurt ongeveer drie maanden om door alle comités te gaan." "Dank u," zei ik en legde de hoorn neer. Leuk geprobeerd, God, dacht ik. Binnen drie maanden zal ik dood zijn. Mijn familie zal de hongerdood sterven. Twintig minuten later rinkelde de telefoon weer en ik nam op. Dezelfde professor was er weer. Hij zei: "Ik ging naar het kantoor van de rector om jouw dienstbetrekking voor te stellen en de bal aan het rollen te brengen. Hij zei: "Ik heb geen tijd voor vergaderingen. Laat me het zaakje meteen maar ondertekenen. Dan kun je de man morgen al laten komen. " "Dus wanneer moet ik dan beginnen?" Het was donderdag. Hij zei: "Maandag."

OPLOSSINGEN Wow , dacht ik. Duizend problemen om op te lossen in één weekend. Dit is onmogelijk! Ik keerde me om naar mijn vrouw. "Ik heb een baan aan de universiteit aan de Westkaap," zei ik enthousiast. "Het is voor één jaar, en daarna zal er weer een oplossing komen." "Geweldig!" zei ze. "En wie zorgt er in de tussen tijd voor de boerderij? De koeien?" "Daar maak ik me ook zorgen over , maar God heeft ons één oplossing gegeven. Hij kan ook voor de restzorgen." We knielden neer om te bidden. "Here, u weet dat we bankroet zijn. We hebben geen geld om iemand in te huren om voorde boerderij te zorgen. Alstublieft, help ons een oplossing te vinden voor dit probleem." We hadden nauwelijks ons gebed beëindigd of er werd luid op de deur geklopt. We deden de deur open en zagen voor ons een jong echtpaar uit Zimbabwe staan. Ik nodigde hen uit naar binnen te komen en we luisterden aandachtig. "We zijn zevende-dags adventisten en hebben ons werk op de boerderij verloren, omdat we niet op sabbat wilden werken. We zoeken een plaats om te wonen." "Zou u hier willen wonen en op deze boerderij willen werken?" " Zeer zeker," zei hij. "Maar ik kan u niets uitbetalen." "Dat is geen probleem, we hebben alleen een plaats nodig om te wonen. " "Ik zou graag willen dat u de zorg voor de koeien overneemt. Je kunt de melk verkopen en watje verdient dat is voor jullie zelf." Zij kwamen het met ons over een en ik bedacht dat ik de rente op mijn leningen van mijn salaris zou kunnen afbetalen. In 24 uur loste God ons probleem op. We hadden een familie die voor de boerderij wilde zorgen en ik had een baan aan de universiteit. We hadden echter nog steeds geen voedsel, geen geld om benzine te kopen en om te verhuizen, en we hadden nog geen huis om in te wonen. In de daarop volgende dagen deed God wonder, na wonder om in al onze noden te voorzien. We vonden een plek om te wonen, waar we geen huur hoefden te betalen tot aan het eind van de maand. We deden onze kinderen op de adventschool Helderberg College. Nadat ik enkele weken college gaf, belde een adventistische zakenman me, die van onze gebeurtenissen gehoord had. "We willen u graag overzee, op een bijbelse wetenschapstoer sturen, die onder leiding staat van Dr. Ariel Roth, van het Geo-Wetenschappelijk Onderzoeks Instituut te Loma Linda," zei hij. "U zult veel plaatsen bezoeken en bewijzen zien om uw geloof in de bijbelse waarheid van de zondvloed en de schepping te bevestigen." "Dat is onmogelijk," zei ik. "Ik ben juist met een nieuwe baan begonnen, dan kan ik niet om zes weken verlof vragen. Geen kans!" Maar spoedig braken rellen uit op de universiteit. Mijn land was een chaos, met overal opstand. De rector beval de universiteit te sluiten. Ik ging naar mijn afdelingshoofd. "Wat zal ik nu doen?" Hij keek me aan. " AI ga je naar de maan, dat interesseert me niet. Verlaat de universiteit en kom niet eerder dan over zes weken terug." De tijdsbepaling was perfect! Ik nam deel aan de Geo-Wetenschappelijke toer en begon mijn eigen serie lezingen over de schepping te ontwikkelen. Terug op de universiteit, was er niet één, maar waren diverse professors gestorven, zodat er een heel aantal vacatures openstonden. Ik had hard gewerkt om een school voor afgestudeerden te beginnen en mijn naam werd genoemd om, een belangrijke positie te gaan vervullen. De onderzoeks-commissie had de keuze teruggebracht tot mij en een professor van Cambridge University. Later ervoer ik dat iemand had gezegd: " Je kunt Veith niet aanstellen. Hij is té controversieel. Hij heeft vreemde ideeën." Maar vanwege de studentenrellen, was het 'in de mode' om tegen de gevestigde orde te zijn. Een andere professor vroeg: "Gaat hij tegen datgene in wat ze op Stellenbosch leren? Dat is een pluspunt!" En ik kreeg de baan.

GODS WERK

Dit is hoe God mij op deze plek heeft gezet. Ik ben een professor en hoofd van de afdeling zoölogie, op een wereldse universiteit. Ik geef colleges in de scheppingsleer. .Menselijk gezien is dit onmogelijk, maar God heeft me hier geplaatsten Hij kan me daar houden, zolang Hij wil. Als de deur sluit zal Hij iets beters voor me vinden. De Schepper van deze wereld heeft me laten zien hoe ik moet leven. Hij stierf aan het kruis om mij van mijn zonden te redden. Hij zal terugkeren om mij met Zich mee naar huis te nemen. De Heilige Geestheeft mijn familie stap voor stap geholpen te groeien in Gods waarheid. Hij wil ook u leiden! Doe wat juist is om te doen. Heb vertrouwen in Hem en Hij zal Zijn beloften aan een ieder van ons vervullen!

Een artikel uit Adventist Affirm (spring 2002, p. 41-52) U kunt ook zijn website bekijken: www.amazingdiscoveries.org